Sombra titánica | Vanesa M. Sotelo | | Foto: Julian Mommert | A escuridade dá á luz un ser cósmico e inclasificable, unha figura na que é posible apreciar a esencia impersoal da humanidade e detectar os elementos dun eu absurdo. Absurda e protésica, esa figura descubre a lóxica dun universo cambiante no que […]
Máis dun cento de personalidades do teatro e, en xeral, da cultura de Portugal fixo público un comunicado no que manifestan a súa solidariedade con Carlos Santiago tras os ataques do que está sendo obxecto despois de protagonizar o pregón de antroido, no que representou un dos seus personaxes máis populares, o propio apóstolo Santiago. […]
Xornadas Culturgal sobre circulación escénica transfronteiriza | Manuel Xestoso | As relacións escénicas entre Galiza e Portugal son complicadas dende o principio: a historia do teatro galego comeza con aquel Entremés famoso sobre a pesca no río Miño, no que, supostamente, galegos e portugueses manteñen un enfrontamento sobre os dereitos de pesca no río. En […]
A inocencia ante a verdade | Vanesa M. Sotelo | “Como aprendemos a ser humanos?” É unha das preguntas ás que nos convida o creador suízo Milo Rau coa peza Five Easy Pieces. Para suscitar esa pregunta desde a escena, non é estraño que escolla a actores menores de idade nin que a […]
Evanxeo Delbono | Vanesa M. Sotelo | | Foto: Luca Del Pia | Cando a nai deixou de querer ver a natureza foi o momento no que o fillo descubriu que a nai perdera a fe. Onde marchara a súa fe? Pregunta Pippo Delbono no que resulta un dos momentos máis reveladores de Vangelo. […]
A palabra burguesía xa non está de moda | Manuel Xestoso | | Foto: Simon Hallstrom | Une île flottante está inspirada nunha peza de Labiche, La poudre aux yeux, na que dúas familias burguesas pretenden amañar o matrimonio dos seus herdeiros simulando ambas posuír un patrimonio do que xa non gozan coa finalidade […]
A traxedia e a farsa | Manuel Xestoso | A traxedia repítese como farsa, iso xa o sabiamos. Pode ser o signo dos tempos: as grandes tramas que explica o teatro grego regresan reconvertidas en película de mafiosos. Quizais polos paralelismos entre o crime organizado e a organizacioón dunha sociedade cuxo único obxectivo […]
Asegurar o Paraíso e perpetuar o Inferno | Vanesa Sotelo | | Foto: Paulo Nuno Silva | Cada espectáculo é a posibilidade humana de organizar unha nova realidade, de construír un mundo paralelo nun tempo suspendido fóra do tempo que diariamente nos roubamos. Embarcação do Inferno, co-produción realizada entre A Escola da Noite de Coimbra […]
Máquinas desexantes | Manuel Xestoso | | Foto: Danny Willems | Entre o amor e a sedución existe unha violencia dos corpos e dos sentimentos que o relato máis tradicional sobre o amor romántico oculta. O amor, en realidade, é un discurso que se esgota en si mesmo: nun “quérote” que é máis […]
O concreto entre os corpos | Vanesa M. Sotelo | | Foto: Renato Mangolin | Dous corpos concretos: Jefta van Dinther e Thiago Granato. Dous corpos masculinos en concreta atracción. Un espazo en movemento transformado por unha luz concreta. Un espazo sonoro preciso que remove internamente o corpo de quen mira. This is concrete […]
Monumento titánico ao eterno naufraxio | Vanesa M. Sotelo | | Foto: João Tuna | Unha titánica posta en escena para expoñer o sisífico destino da humanidade. Esa podería ser unha forma de resumir o complexo desafío que supón levar a escena Os últimos días da humanidade, de Karl Kraus. O Teatro Nacional São […]
O creador e o seu dobre | Manuel Xestoso | | Foto: Susana Neves | Os creadores adoitan ter unha relación conflitiva coas súas creacións. Quizais o caso máis célebre sexa o de Deus –cuxas criaturas favoritas preferiron arriscarse a probar a froita prohibida que vivir nun réxime de todo incluído no Paraíso– mais […]
A ironía do sinxelo | Manuel Xestoso | | Foto: Susana Neves | Por paradoxal que pareza, talvez a imaxe máis precisa da morte sexa a dun neno. Nunha sociedade secularizada na que a idea do tránsito perdeu validez, a alternativa para deitar algo de luz sobre o tabú do pasamento podería pasar […]
A beleza do real | Manuel Xestoso | Ornitólogos e sufís comparten a convicción de que o ceo se atopa na terra, de que aos seres alados é máis doado atopalos no universo tanxible que en ningún paraíso post-mortem. A conferência dos pássaros baséase nun relato místico persa no que as aves se […]
A lóxica do low-cost | Manuel Xestoso | Hai persoas –poñamos por caso nos Estados Unidos– cuxo traballo consiste en observar as imaxes que envía un dron dende Afganistán, a once mil quilómetros de distancia. De cando en vez, ten que premer un botón que matará a un miliciano ou –segundo os estudos […]
O xogo do teatro | Manuel Xestoso | A compoñente lúdica da arte maniféstase moi especialmente no teatro. Xogamos a ser outros, a facer que facemos e, nese xogo, creamos unhas regras que tenden a un fin: atoparlle un significado a ese mesmo xogo. Gadamer explicounos que o espectador dese xogo é tamén […]
Dinámica gravitacional | Vanesa M. Sotelo | Tal vez non poidamos entender o universo mirando pola fiestra a Osa Maior pero podemos compartir escintileos de imaxes primixenias e impactos asociativos do imaxinario colectivo a través da atracción e o equilibrio dos corpos en movemento. É o que acontece con Kaash, da Akram Khan […]
A violencia e o discurso | Manuel Xestoso | Existe a violencia e existe a forma en que se narra a violencia. A forma do relato inflúe no xeito en que asimilamos o relatado. Dicir “violencia domestica”, por exemplo, non explica as mesmas cousas que dicir “violencia machista”. Hai unha amálgama de connotacións implicadas […]
Mirada aumentada | Vanesa M. Sotelo | “A vida non é tan matematicamente idiota como para que só os grandes coman os pequenos, senón que tamén ocorre, coa mesma frecuencia, que a abella mate o león ou, polo menos, faga que o león enlouqueza”. Esta é unha das reflexións que escribe Strindberg no prólogo […]
O persoal é o político | Manuel Xestoso | Cando Narciso lle di a Nerón que o pobo “adora a man que o mantén encadeado” está definindo unha liña política que non empezou precisamente na época en que Racine escribiu esta peza e que, dende logo, non rematou naquela altura. A función dirixida por […]
Unha voz con voces para re(con)stituír a memoria | Vanesa M. Sotelo | O silencio pódese impoñer; o esquecemento, non. Por iso é preciso preparar o espazo para que a memoria fale. Con Um museu vivo de memórias pequenas e esquecidas, Joana Craveiro constrúe o dispositivo necesario para rescatar e amplificar as voces do […]
Confianza no texto | Manuel Xestoso | Resulta difícil asistir, nos últimos tempos, a un espectáculo en que a tenacidade por analizar e debullar un texto alcance os niveis de teimosía que Peter Stein aplica a esta obra de Harold Pinter. Coma todos os clásicos, O regreso a casa admite lecturas moi distantes, mais […]
Herdanzas sen testamento | Vanesa M. Sotelo | “A nosa herdanza non está precedida por ningún testamento”, escribiu o poeta Renè Char. Dalgún xeito, este pensamento xorde a medida que se desprega sobre a escena o universo de Três dedos abaixo do joelho, de Tiago Rodrigues. O título do espectáculo, Três dedos abaixo do […]
Entre o milagre e a Revolución | Manuel Xestoso | A revista goza de mala fama polos longos anos en que tratou de disimular que sobrevivía mentres afogaba nos seus propios tópicos. E, non obstante, na súa orixe compartía moitos elementos co cabaré literario, co burlesque, co music-hall. E, tamén, co teatro político. En […]
Unha xeración á busca do seu relato | Manuel Xestoso | Estase a converter nun xénero: o teatro que fala sobre a imposibilidade de contar unha historia. O argumentario reúne combustible a partir dos sospeitosos habituais: Lyotard e a inoperancia dos grandes relatos, Derrida e a negación da estabilidade de ningún texto, Baudrillard e […]