A velocidade nas formas de participación do público no teatro son coma un Ferrari, de 0 a 100 en menos do que a prudencia nos dita, e, sacando modas e tendencias, creo que nos nosos días, conviven. E digo creo, porque hai algún estilo teatral que nin practico, nin consumo.
Como nos compoñemos para unha cita no Grinder/Brenda ou Tinder pode extrapolarse a como nos enfrontamos á composición escénica.
“As directoras escénicas temos no noso haber moitos proxectos que non deixaron de ser iso, proxectos. Algúns en fase de documentación, outros con ensaios feitos sen chegar a estrear, e un cento de ideas para escenificar que non saíron da cabeza pero tampouco deixaron de vagar nela. Antes de morrer deberiamos ter un tempo extra para escoller un feixe deles e levalos ata o final. Mais vexo iso difícil de negociar, polo que propoño que por un intre pensemos… Onde están?”.
Para enganar usamos moitos recursos: un pouco de verdade na información, estéticas con distanciamento, invocar a empatía do público, engaiolar coa interpretación, anestesiar con datos… Se cambio a palabra enganar por mentir, esaxerar… Xa nos recoñecemos no feito ou non é fascinante deixármonos arrastrar cando a audiencia está entregada a escoitarnos unha anécdota? Aquí, atopamos en nós a clave do pracer do engano. Ese vicio que se coa inesperadamente na vida cotiá e, despois, fai complexa a volta á honestidade. Ben, pois ese pracer no teatro é propio, por iso queremos facelo ben, enganar con permiso, supoño que é unha perversión máis que sumar na listaxe.
Irreverencias, a nova sección de opinión de Irene Moreira na erregueté | Revista Galega de Teatro, achegará notas, e outras crises da dirección de escena, para xerar debate e conversas nas tabernas telemáticas.
Lonxe de ser cosmonautas, as persoas que nos adicamos ao teatro en xeral, coñecemos polo miúdo a humanidade, nas súas miserias e nos seus praceres. E se adestramos a “mirada externa”, que non é máis que afinar a prospectiva, é dicir, ser quen de implantar con éxito a improvisación que sucede nos ensaios cara á linguaxe escénica final, acurtamos o camiño entre o que visualizamos e o resultado final.
Irreverencias, a nova sección de opinión de Irene Moreira na erregueté | Revista Galega de Teatro, achegará notas, e outras crises da dirección de escena, para xerar debate e conversas nas tabernas telemáticas.
Irreverencias, a nova sección de opinión de Irene Moreira na erregueté | Revista Galega de Teatro, achegará notas, e outras crises da dirección de escena, para xerar debate e conversas nas tabernas telemáticas.
Irreverencias, a nova sección de opinión de Irene Moreira na erregueté | Revista Galega de Teatro, achegará notas, e outras crises da dirección de escena, para xerar debate e conversas nas tabernas telemáticas.