Revista Galega de Teatro
Revista Galega de Teatro
Esta primavera ofrece a posibilidade de que, se visitas a Biblioteca Pública de Cangas, poidas desfrutar da lectura, ou da consulta no FTMC, da historia do teatro escolar no Morrazo; ler a peza de teatro Iribarne, que hai pouco se representou no Auditorio de Cangas pola Compañía ButacaZero; que voe a túa imaxinación cunha peza de teatro infantil escrita por un autor da vila ou que admires o traballo das xentes da Mariña Lucense “facedoras de teatro”.
Crónicas do Teatro no Morrazo.
11 de xuño a 3 decembro de 2017.
Iribarne
Edit. Positivas. Diteatro-25.
O xornal Faro de Vigo, edición do Morrazo, publicou desde o 27 de marzo de 2016- coincidindo co Día Internacional do Teatro- até o 15 de xullo de 2018 as Crónicas do Teatro do Morrazo. Foron todos os domingos durante 121 semanas, nas que as páxinas do xornal ofreceron a historia do teatro na península do Morrazo desde as representacións dos Cadros de Declamación dos Centros Recreativos dos anos 70 do pasado século até a Mostra Internacional de Teatro Cómico e Festivo de Cangas da actualidade. Unha importante achega para coñecer a historia do teatro na comarca elaborada por un equipo de colaboradoras e colaboradores coa coordinación de Antón Lamapereira.
Hoxe presentamos a parte dedicada ao Teatro Escolar na que colaboraron, ademais do coordinador, Sergio Casás, Guiomar López, Mª Elvira Villar, Paloma Pérez, Xoán Carlos Riobó, Pedro P. Riobó e Héctor M. Silveiro.
Velaquí o sumario: 1.- A estreita relación entre o Ensino e o Teatro no Morrazo. 2.- O Teatro Estable María Soliño: A Branca Rosa serea do azul mar; Momo.3.- O teatro como materia optativa no bacharelato no Instituto María Soliño.
4.- Apoteose do churrasco, montaxe inspirada nun texto de Suso de Toro. 5.- Dos Arquivos do trasno de Rafael Dieste. Intercambio do G.T. de María Soliño co Instituto Cervianum de Torelló. 6.- Nace a Mostra de Teatro do Ensino Secundario do Morrazo (MOTESMO) 7.- En 1977 o G.T María Soliño transfórmase nun Obradoiro: novo concepto de aprendizaxe e desenvolvemento. Montaxes de A pousadeira; O lixo meu tesouro; Os anxos e o sangue.
8.- O Bacharelato de Artes Escénicas e o Obradoiro de Teatro no IES María Soliño. Algunhas montaxes: O último roedor; A deshora; Mochilas pesadas…9.- G.T. Comediantes Anónimos do IES. Johan Carballeira de Bueu. Viaxes teatreiras. 10.- XXV Aniversario de Comediantes Anónimos: Montaxe de Farsa Plautina. 11.- G.T. Colexio Eduardo Pondal. O grupo creouse en 1977 como actividade vinculada á clase de literatura. 12.- A partires de 2015 o G.T. do Colexio Eduardo Pondal convértese nun “Módulo”. Algunha das montaxes: Trouladas cervantinas; Adolescentes… 13.- No curso 2000-2001 nace o G.T.do IES de Rodeira. Montaxes: Quéresme? Quérote!; Lisístrata. 14.- A traxedia do Prestige e a guerra de Irak marcan a actividade do G.T. de Rodeira no curso 2002-2003. Montaxe de Crónicas da peste e unha performance na rúa pola paz. Outras montaxes: Sen vergonzas; Servizo de urxencias.15.- Os grupos “Faise o escuro” e “Teatro A Réplica”. Montaxes de Edelmiro II e o dragón Gutierrez; Mórdeme.16.- O G.T. do IES As Barxas comezou no curso 96-97 coas montaxes de Exercicios de estilo; O banco azul.
17.- Nova etapa do G.T. IES As Barxas con montaxes de Samuel Beckett, García Lorca, Valle Inclán e de Creación Colectiva. 18.- O G.T. do IES A Paralaia estreouse en 2008 coas montaxes de Belicosario; A avoa Sol e as Trece Rosas. 19.- O G.T. IES Illa de Tambo de Marín. En 2001 coa obra O achado do Castro e a implicación de varios profesores participa na V edición da Motesmo.20.- O.G.T. Tróquele do IES Illa de Tambo monta O novo inferno e Claun, claun de Xosé Calvar. 21.-A Aula de Teatro do San Narciso de Marín naceu no curso 1985-1986. Montaxes de Pintores; Homo Hominis Lupus.22.- Juul, iguais pero diferentes está como símbolo do ideario do Centro san Narciso. Outras montaxes: Olimpiadas 2004; A ópera de a patacón.23.- O Teatro na Educación Primaria. Colexios de Compañía de María de Cangas e Quintela de Moaña.24.- O Teatro nos Colexios CEIP de Darbo en Cangas e CEIP A Pedra de Bueu. 25.- O Teatro nos Colexios de A Rúa de Cangas, Reibón de Moaña e Espiñeira de Aldán.26.- Rosi Figueroa profesora teatral desde hai vinte anos en colexios e grupos.
“Iribarne é unha investigación escénica sobre unha das figuras absolutamente imprescindibles do noso pasado recente. Un intento (irreverente) por comprender como chegamos até aquí da man dun político que, nas súas propias palabras, dicía as verdades sen condón. Pero ollo: por máis que o poida aparecer, isto non é un biopic sobre Manuel Fraga. Teríanos encantado facelo… pero non collía nunha soa obra!”
Isto pódese ler como presentación do libro e do espectáculo que a compañía Butacazaro está levando actualmente polos escenarios.
Ao longo de 251 páxinas faise un percorrido por algunha das etapas máis importantes na vida do político galego, desde o momento en que o seu pai e súa nai chegan a Vilalba, onde nace- si na mesmísima vila de Rouco Varela, o cardeal!- ata os seus últimos días de actividade pública refuxiado no Senado despois das eleccións de 2005, cando se conforma en Galicia un goberno bipartito presidido por Emilio Pérez Touriño.
A trama organízase en un Prólogo, tres grandes Episodios titulados: Chapa e pintura, Yo me transformo, O imperio e un Epílogo. Cada un dos episodios contén variadas escenas que recrean diferentes momentos na traxectoria pública dun político que foi Ministro de Información e Turismo con Franco, Embaixador en Londres, Vicepresidente con Arias Navarro, Pai da Constitución, Fundador de Alianza Popular logo Partido Popular, Presidente da Xunta de Galicia durante quince anos, e Senador. Un home que se mantivo no poder 60 anos até tres meses antes de falecer á idade de 89 anos.
No texto van aparecendo unha manchea de personaxes, a veces de forma coral e colle moita relevancia a voz dunha Corifea que desempeña o rol de narradora de mirada omnisciente. Esta actúa como mestra de cerimonias dun texto concibido como polifonía, e no que resultan importantes os xogos coa tipografía, como naqueles poemas futuristas e dadaístas onde a impresión da palabra no papel era un indicativo do modo en que debía ser lida ou dita, sen esquecer a dimensión artística de tales xogos, que se complementan con imaxes alusivas a determinados feitos históricos.
Iribarne non pode clasificarse como teatro documento nin como ensaio histórico. É unha comedia salvaxe dabondo documentada na que asistimos a unha loita fratricida pola perpetuación no poder dos políticos que estaban ao mando na ditadura seguindo esa máxima lampedusiana que reza que todo debe cambiar para que nada cambie.
O que se ofrece é un retrato irreverente e desapiadado dun personaxe histórico, dono dun carácter intempestivo, acelerado e autoritario e dos seus cambios de dirección para aproveitar cada circunstancia en proveito propio e satisfacer así o seu degoiro de poder e proxección pública.
Para a autora- que tamén participa como intérprete na función- a peza é unha comedia pero os feitos son reais. Sempre escribe, di, as súas dramaturxias como reportaxes teatrais.
A autora (Rianxo 1979) é Licenciada en Xornalismo e Técnica Superior en Imaxe. Formouse en Interpretación en Espazo Aberto, na Escola Internacional da Comicidade e estudou Dramaturxia na Escola Superior de Arte Dramática de Galicia. É fundadora, xunto a Xavier Castiñeira, da Compañía ButacaZero.
Algunha das súas últimas obras publicadas: Supernormais (2021) 32M2 (2020) Feminíssimas (2019) República Sideral (2019) Lo único que verdaderamte quise toda la vida es ser delgada (2018) Malcriada(2018).
Era unha vez o mundo do envés
II Premio Teatro Infantil Concello de Xove,1985
Historia do Teatro Afeccionado na Mariña Lucense
Editado polo Servizo de Publicacións Deputación de Lugo (2012).
Xoaquín Agulla Pizcueta “Xocas”(Cangas do Morrazo 1956) dedícallle este libro a súa nai, Amalia Pizcueta Menduiña, muller sensible que me inculcou o amor á cultura e ao seu pai Joaquín Agulla Lorenzo e ao seu sorriso, honrado traballador, estoico ata os derradeiros días da grande viaxe…
Esta peza escrita en 1985 e inspirada no poema El lobito bueno de J. Agustín Goytisolo é presentada polo autor como unha especie de reflexión ou de guiñol con debuxos para sorrir grandes e pequenos.
Nun proemio e catro escenas vaise contando a historia de como unha panda de años enganan ao lobiño Mouriscán facéndoo caer nunha trampa. Alí o deixan abandonado mentres asisten a un xantar convidados polo rei Escacha noces. O rei compichado co seu paxe Pericán trama un perigoso paseo en bote polo rio no que poderían afogar os años se non fosen salvados polo lobiño liberado da trampa polo pirata Patapau e a axuda da meiga Adelaida.
“Todos xuntos irán a protestarlle ao rei e ao paxe pola súa traidoría mais estes sofren o ataque do pombo que toleou cunha treboada e converteuse nun falcón. Cando prometen solemnemente non volver facer trasnadas, a maxia de Adelaida desfai o entorto , escampa e sae de novo o sol…”.
A peza de 7 personaxes ( femininos 1, masculinos 5, outros 1) pode adaptarse ás necesidades de montaxe, e contén ademais unha breve e sinxela partitura musical.
Esta obra foi editada por Soutelo Blanco en 1986. Logo en 2009 publicase esta edición non venal que hai no FTMC, aumentada, corrixida e numerada co mecenado de Frigoríficos do Morrazo. O deseño da portada, maquetación e infografía son do propio autor mentres o debuxo dos personaxes a lapis son obra de Laura Agulla González.
Aínda que a maior importancia da obra literaria de Xoaquín Agulla está na súa poesía que contén múltiples rexistros e a súa tarefa creativa esténdese tamén a narrativa infantil o que aquí corresponde é falar da súa dedicación ao teatro.
En 1973, sendo estudante de Maxisterio, participou co grupo da Residencia de Estudantes da CAP de Pontevedra na representación d‘Os vellos non deben de namorarse de A. Castelao no Teatro Principal de Pontevedra.
En 1984 publicou A Caeira no número 2 da revista Carel, vencellada a Asociación Cultural Santa Cecilia de Marín. Esta peza pode considerarse un monólogo filosófico.
A micropeza nun acto titulada Monólogo do Rei Breogán é outro texto seu que aparece publicado en 1989 na Revista Festival. Publicación da Mostra Internacional de Teatro Cómico e Festivo de Cangas.
Xocas desenvolveu unha notable actividade cultural en Cangas desde os anos 70 xunto a Manuel Lemos, Alexandre Bermúdez e outros. Polo demais o seu labor pola cultura levouno a creación de dous programas radiofónicos na emisora Radio 80 de Pontevedra: As nosas letras (Entrevistas) e o Cabaliño de buxo con temática infantil. Recitador de poesía galega polos centros de ensino, editor e colaborador en diversas publicacións como Teima, A Nosa Terra, Diario de Pontevedra, Faro de Vigo, Vagalume, Dorna, Grial, Luzas de Galicia ou Carel. Ocupou tamén cargos de responsabilidade na Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG), da que forma parte.
Este libro recolle a investigación e recolleita de documentos (programas de man, carteis, fotografías e testemuños orais) realizadas ao longo de varios anos por Francisco Piñeiro, coa colaboración de María Paz Rodríguez Silva.
As súas páxinas son tamén un froito colectivo. Están escritas pola amizade e o altruísmo de máis de medio cento de colaboradores espallados dentro e fóra das fronteiras dese escenario azul e verde que conforman o mar coas serras do Xistral e da Corda: Mondoñedo, Ribadeo, Viveiro, Foz, Vilanova de Lourenzá, Ourol, Alfoz, Riotorto, Burela, Xove, O VIcedo, Ferreira do Valadouro, Barreiros, Trabada e Cervo.
Como escribe no prólogo, desde Vilaúde, Manuel Lourenzo: Hoxe, e docemente neste libro comezan a danzar, en amorosa procesión, os nosos cómicos…os artistas das terra da Mariña…; os mariñáns que ven o mar de cara e aqueles que só o presenten, montañeses e valecos que un día, porque faltaba alguén no grupo ou porque tiñan boa figura, ou má, ou eran ricos ou non tanto, por algunha casual circunstancia, se viran lanzados á vertixe do palco, escénico, recitando os versos dalgunha gloria ou facendo de crego, de bandido, de fidalgo, de burgués, de princesiña ou de tarasca….personaxes, tal vez por un día e xa para toda a vida…
Con voces cada vez máis afinadas nos usos da lingua propia, na eficacia dos recursos expresivos e estilísticos, na absoluta propiedade do teatro para rexistrar os pulsos do presente, para ser, entre todas as artes, aquela que non pode ser substituída por ningunha outra: é dicir, a propia vida, convenientemente enmascarada, para que nos represente sen truco nin artificio.
Este libro non é un dicionario de grupos, actuacións, actores, directores e outros “facedores de teatro”… É algo diferente e algo máis: unha “revista” posíbel- non hai obras terminadas- ao que foi e é o teatro na comarca mariñá: as súas xentes, autores, actores, escenógrafos, músicos, alfaiates, etc…mais tamén a aventura que supón en todo tempo o “uso” e marabilla do teatro, desde o primeiro ensaio até a postreira representación: viaxes, comidas, aloxamentos, amizades, amoríos, sorpresas, altercados…Todo o que constitúe, en fin, unha aventura destinada á diversión presidida pola máscara, nunca á distracción ou pasatempo inútil.
Un libro necesario e un exemplo a seguir para gardar a memoria dos grupos amadores ciscados por todo o País.
Francisco Piñeiro González (Mondoñedo 1956). Mestre e escritor, para completar o seu traballo pedagóxico realizou varias experiencias teatrais no Auditorio de Sargadelos escribindo e representando dez pezas de teatro infantil.
Fundador e director de varios grupos de teatro para adultos na Mariña Lucense : O Bordelo de Cervo (1988), A Adala de Fazouro (1999), O Batán de Cangas ( 2009).
Entre as súas obras máis representadas destacan: Andar á comenencia; Na Encrucillada; Cambadelas; Relax-Total; Trébedes sen lume; Plática Sisual; A criada xorda: Mazás de Cuco; Escoitando cores; O Espello do Prestamista; Ferro e Fariña; Fobias con amor; A derradeira batalla do Marqués de Sargadelos publicada por Edicións do Castro.
O autor tivo a xentileza de asinar o volume: Que estas catro liñas coas que dedico este libro ao Fondo Teatral “María Casares” da Biblioteca Pública de Cangas sirvan de agradecemento para todos aqueles que traballan de forma altruísta polo ben da cultura galega dándolle ao noso o valor que merece. Francisco Piñeiro. Daián. Cervo. 3/09/2019.
Crónicas do Teatro no Morrazo.
11 de xuño a 3 decembro de 2017.
O xornal Faro de Vigo, edición do Morrazo, publicou desde o 27 de marzo de 2016- coincidindo co Día Internacional do Teatro- até o 15 de xullo de 2018 as Crónicas do Teatro do Morrazo. Foron todos os domingos durante 121 semanas, nas que as páxinas do xornal ofreceron a historia do teatro na península do Morrazo desde as representacións dos Cadros de Declamación dos Centros Recreativos dos anos 70 do pasado século até a Mostra Internacional de Teatro Cómico e Festivo de Cangas da actualidade. Unha importante achega para coñecer a historia do teatro na comarca elaborada por un equipo de colaboradoras e colaboradores coa coordinación de Antón Lamapereira.
Hoxe presentamos a parte dedicada ao Teatro Escolar na que colaboraron, ademais do coordinador, Sergio Casás, Guiomar López, Mª Elvira Villar, Paloma Pérez, Xoán Carlos Riobó, Pedro P. Riobó e Héctor M. Silveiro.
Velaquí o sumario: 1.- A estreita relación entre o Ensino e o Teatro no Morrazo. 2.- O Teatro Estable María Soliño: A Branca Rosa serea do azul mar; Momo.3.- O teatro como materia optativa no bacharelato no Instituto María Soliño.
4.- Apoteose do churrasco, montaxe inspirada nun texto de Suso de Toro. 5.- Dos Arquivos do trasno de Rafael Dieste. Intercambio do G.T. de María Soliño co Instituto Cervianum de Torelló. 6.- Nace a Mostra de Teatro do Ensino Secundario do Morrazo (MOTESMO) 7.- En 1977 o G.T María Soliño transfórmase nun Obradoiro: novo concepto de aprendizaxe e desenvolvemento. Montaxes de A pousadeira; O lixo meu tesouro; Os anxos e o sangue.
8.- O Bacharelato de Artes Escénicas e o Obradoiro de Teatro no IES María Soliño. Algunhas montaxes: O último roedor; A deshora; Mochilas pesadas…9.- G.T. Comediantes Anónimos do IES. Johan Carballeira de Bueu. Viaxes teatreiras. 10.- XXV Aniversario de Comediantes Anónimos: Montaxe de Farsa Plautina. 11.- G.T. Colexio Eduardo Pondal. O grupo creouse en 1977 como actividade vinculada á clase de literatura. 12.- A partires de 2015 o G.T. do Colexio Eduardo Pondal convértese nun “Módulo”. Algunha das montaxes: Trouladas cervantinas; Adolescentes… 13.- No curso 2000-2001 nace o G.T.do IES de Rodeira. Montaxes: Quéresme? Quérote!; Lisístrata. 14.- A traxedia do Prestige e a guerra de Irak marcan a actividade do G.T. de Rodeira no curso 2002-2003. Montaxe de Crónicas da peste e unha performance na rúa pola paz. Outras montaxes: Sen vergonzas; Servizo de urxencias.15.- Os grupos “Faise o escuro” e “Teatro A Réplica”. Montaxes de Edelmiro II e o dragón Gutierrez; Mórdeme.16.- O G.T. do IES As Barxas comezou no curso 96-97 coas montaxes de Exercicios de estilo; O banco azul.
17.- Nova etapa do G.T. IES As Barxas con montaxes de Samuel Beckett, García Lorca, Valle Inclán e de Creación Colectiva. 18.- O G.T. do IES A Paralaia estreouse en 2008 coas montaxes de Belicosario; A avoa Sol e as Trece Rosas. 19.- O G.T. IES Illa de Tambo de Marín. En 2001 coa obra O achado do Castro e a implicación de varios profesores participa na V edición da Motesmo.20.- O.G.T. Tróquele do IES Illa de Tambo monta O novo inferno e Claun, claun de Xosé Calvar. 21.-A Aula de Teatro do San Narciso de Marín naceu no curso 1985-1986. Montaxes de Pintores; Homo Hominis Lupus.22.- Juul, iguais pero diferentes está como símbolo do ideario do Centro san Narciso. Outras montaxes: Olimpiadas 2004; A ópera de a patacón.23.- O Teatro na Educación Primaria. Colexios de Compañía de María de Cangas e Quintela de Moaña.24.- O Teatro nos Colexios CEIP de Darbo en Cangas e CEIP A Pedra de Bueu. 25.- O Teatro nos Colexios de A Rúa de Cangas, Reibón de Moaña e Espiñeira de Aldán.26.- Rosi Figueroa profesora teatral desde hai vinte anos en colexios e grupos.
Iribarne
Edit. Positivas. Diteatro-25.
“Iribarne é unha investigación escénica sobre unha das figuras absolutamente imprescindibles do noso pasado recente. Un intento (irreverente) por comprender como chegamos até aquí da man dun político que, nas súas propias palabras, dicía as verdades sen condón. Pero ollo: por máis que o poida aparecer, isto non é un biopic sobre Manuel Fraga. Teríanos encantado facelo… pero non collía nunha soa obra!”
Isto pódese ler como presentación do libro e do espectáculo que a compañía Butacazaro está levando actualmente polos escenarios.
Ao longo de 251 páxinas faise un percorrido por algunha das etapas máis importantes na vida do político galego, desde o momento en que o seu pai e súa nai chegan a Vilalba, onde nace- si na mesmísima vila de Rouco Varela, o cardeal!- ata os seus últimos días de actividade pública refuxiado no Senado despois das eleccións de 2005, cando se conforma en Galicia un goberno bipartito presidido por Emilio Pérez Touriño.
A trama organízase en un Prólogo, tres grandes Episodios titulados: Chapa e pintura, Yo me transformo, O imperio e un Epílogo. Cada un dos episodios contén variadas escenas que recrean diferentes momentos na traxectoria pública dun político que foi Ministro de Información e Turismo con Franco, Embaixador en Londres, Vicepresidente con Arias Navarro, Pai da Constitución, Fundador de Alianza Popular logo Partido Popular, Presidente da Xunta de Galicia durante quince anos, e Senador. Un home que se mantivo no poder 60 anos até tres meses antes de falecer á idade de 89 anos.
No texto van aparecendo unha manchea de personaxes, a veces de forma coral e colle moita relevancia a voz dunha Corifea que desempeña o rol de narradora de mirada omnisciente. Esta actúa como mestra de cerimonias dun texto concibido como polifonía, e no que resultan importantes os xogos coa tipografía, como naqueles poemas futuristas e dadaístas onde a impresión da palabra no papel era un indicativo do modo en que debía ser lida ou dita, sen esquecer a dimensión artística de tales xogos, que se complementan con imaxes alusivas a determinados feitos históricos.
Iribarne non pode clasificarse como teatro documento nin como ensaio histórico. É unha comedia salvaxe dabondo documentada na que asistimos a unha loita fratricida pola perpetuación no poder dos políticos que estaban ao mando na ditadura seguindo esa máxima lampedusiana que reza que todo debe cambiar para que nada cambie.
O que se ofrece é un retrato irreverente e desapiadado dun personaxe histórico, dono dun carácter intempestivo, acelerado e autoritario e dos seus cambios de dirección para aproveitar cada circunstancia en proveito propio e satisfacer así o seu degoiro de poder e proxección pública.
Para a autora- que tamén participa como intérprete na función- a peza é unha comedia pero os feitos son reais. Sempre escribe, di, as súas dramaturxias como reportaxes teatrais.
A autora (Rianxo 1979) é Licenciada en Xornalismo e Técnica Superior en Imaxe. Formouse en Interpretación en Espazo Aberto, na Escola Internacional da Comicidade e estudou Dramaturxia na Escola Superior de Arte Dramática de Galicia. É fundadora, xunto a Xavier Castiñeira, da Compañía ButacaZero.
Algunha das súas últimas obras publicadas: Supernormais (2021) 32M2 (2020) Feminíssimas (2019) República Sideral (2019) Lo único que verdaderamte quise toda la vida es ser delgada (2018) Malcriada(2018).
Era unha vez o mundo do envés
II Premio Teatro Infantil Concello de Xove,1985
Xoaquín Agulla Pizcueta “Xocas”(Cangas do Morrazo 1956) dedícallle este libro a súa nai, Amalia Pizcueta Menduiña, muller sensible que me inculcou o amor á cultura e ao seu pai Joaquín Agulla Lorenzo e ao seu sorriso, honrado traballador, estoico ata os derradeiros días da grande viaxe…
Esta peza escrita en 1985 e inspirada no poema El lobito bueno de J. Agustín Goytisolo é presentada polo autor como unha especie de reflexión ou de guiñol con debuxos para sorrir grandes e pequenos.
Nun proemio e catro escenas vaise contando a historia de como unha panda de años enganan ao lobiño Mouriscán facéndoo caer nunha trampa. Alí o deixan abandonado mentres asisten a un xantar convidados polo rei Escacha noces. O rei compichado co seu paxe Pericán trama un perigoso paseo en bote polo rio no que poderían afogar os años se non fosen salvados polo lobiño liberado da trampa polo pirata Patapau e a axuda da meiga Adelaida.
“Todos xuntos irán a protestarlle ao rei e ao paxe pola súa traidoría mais estes sofren o ataque do pombo que toleou cunha treboada e converteuse nun falcón. Cando prometen solemnemente non volver facer trasnadas, a maxia de Adelaida desfai o entorto , escampa e sae de novo o sol…”.
A peza de 7 personaxes ( femininos 1, masculinos 5, outros 1) pode adaptarse ás necesidades de montaxe, e contén ademais unha breve e sinxela partitura musical.
Esta obra foi editada por Soutelo Blanco en 1986. Logo en 2009 publicase esta edición non venal que hai no FTMC, aumentada, corrixida e numerada co mecenado de Frigoríficos do Morrazo. O deseño da portada, maquetación e infografía son do propio autor mentres o debuxo dos personaxes a lapis son obra de Laura Agulla González.
Aínda que a maior importancia da obra literaria de Xoaquín Agulla está na súa poesía que contén múltiples rexistros e a súa tarefa creativa esténdese tamén a narrativa infantil o que aquí corresponde é falar da súa dedicación ao teatro.
En 1973, sendo estudante de Maxisterio, participou co grupo da Residencia de Estudantes da CAP de Pontevedra na representación d‘Os vellos non deben de namorarse de A. Castelao no Teatro Principal de Pontevedra.
En 1984 publicou A Caeira no número 2 da revista Carel, vencellada a Asociación Cultural Santa Cecilia de Marín. Esta peza pode considerarse un monólogo filosófico.
A micropeza nun acto titulada Monólogo do Rei Breogán é outro texto seu que aparece publicado en 1989 na Revista Festival. Publicación da Mostra Internacional de Teatro Cómico e Festivo de Cangas.
Xocas desenvolveu unha notable actividade cultural en Cangas desde os anos 70 xunto a Manuel Lemos, Alexandre Bermúdez e outros. Polo demais o seu labor pola cultura levouno a creación de dous programas radiofónicos na emisora Radio 80 de Pontevedra: As nosas letras (Entrevistas) e o Cabaliño de buxo con temática infantil. Recitador de poesía galega polos centros de ensino, editor e colaborador en diversas publicacións como Teima, A Nosa Terra, Diario de Pontevedra, Faro de Vigo, Vagalume, Dorna, Grial, Luzas de Galicia ou Carel. Ocupou tamén cargos de responsabilidade na Asociación de Escritores en Lingua Galega (AELG), da que forma parte.
Historia do Teatro Afeccionado na Mariña Lucense
Editado polo Servizo de Publicacións Deputación de Lugo (2012).
Este libro recolle a investigación e recolleita de documentos (programas de man, carteis, fotografías e testemuños orais) realizadas ao longo de varios anos por Francisco Piñeiro, coa colaboración de María Paz Rodríguez Silva.
As súas páxinas son tamén un froito colectivo. Están escritas pola amizade e o altruísmo de máis de medio cento de colaboradores espallados dentro e fóra das fronteiras dese escenario azul e verde que conforman o mar coas serras do Xistral e da Corda: Mondoñedo, Ribadeo, Viveiro, Foz, Vilanova de Lourenzá, Ourol, Alfoz, Riotorto, Burela, Xove, O VIcedo, Ferreira do Valadouro, Barreiros, Trabada e Cervo.
Como escribe no prólogo, desde Vilaúde, Manuel Lourenzo: Hoxe, e docemente neste libro comezan a danzar, en amorosa procesión, os nosos cómicos…os artistas das terra da Mariña…; os mariñáns que ven o mar de cara e aqueles que só o presenten, montañeses e valecos que un día, porque faltaba alguén no grupo ou porque tiñan boa figura, ou má, ou eran ricos ou non tanto, por algunha casual circunstancia, se viran lanzados á vertixe do palco, escénico, recitando os versos dalgunha gloria ou facendo de crego, de bandido, de fidalgo, de burgués, de princesiña ou de tarasca….personaxes, tal vez por un día e xa para toda a vida…
Con voces cada vez máis afinadas nos usos da lingua propia, na eficacia dos recursos expresivos e estilísticos, na absoluta propiedade do teatro para rexistrar os pulsos do presente, para ser, entre todas as artes, aquela que non pode ser substituída por ningunha outra: é dicir, a propia vida, convenientemente enmascarada, para que nos represente sen truco nin artificio.
Este libro non é un dicionario de grupos, actuacións, actores, directores e outros “facedores de teatro”… É algo diferente e algo máis: unha “revista” posíbel- non hai obras terminadas- ao que foi e é o teatro na comarca mariñá: as súas xentes, autores, actores, escenógrafos, músicos, alfaiates, etc…mais tamén a aventura que supón en todo tempo o “uso” e marabilla do teatro, desde o primeiro ensaio até a postreira representación: viaxes, comidas, aloxamentos, amizades, amoríos, sorpresas, altercados…Todo o que constitúe, en fin, unha aventura destinada á diversión presidida pola máscara, nunca á distracción ou pasatempo inútil.
Un libro necesario e un exemplo a seguir para gardar a memoria dos grupos amadores ciscados por todo o País.
Francisco Piñeiro González (Mondoñedo 1956). Mestre e escritor, para completar o seu traballo pedagóxico realizou varias experiencias teatrais no Auditorio de Sargadelos escribindo e representando dez pezas de teatro infantil.
Fundador e director de varios grupos de teatro para adultos na Mariña Lucense : O Bordelo de Cervo (1988), A Adala de Fazouro (1999), O Batán de Cangas ( 2009).
Entre as súas obras máis representadas destacan: Andar á comenencia; Na Encrucillada; Cambadelas; Relax-Total; Trébedes sen lume; Plática Sisual; A criada xorda: Mazás de Cuco; Escoitando cores; O Espello do Prestamista; Ferro e Fariña; Fobias con amor; A derradeira batalla do Marqués de Sargadelos publicada por Edicións do Castro.
O autor tivo a xentileza de asinar o volume: Que estas catro liñas coas que dedico este libro ao Fondo Teatral “María Casares” da Biblioteca Pública de Cangas sirvan de agradecemento para todos aqueles que traballan de forma altruísta polo ben da cultura galega dándolle ao noso o valor que merece. Francisco Piñeiro. Daián. Cervo. 3/09/2019.
Parece que capaches a nosa publicidade... Os anuncios da nosa páxina permiten á erregueté manterse activa. Desactiva o Ad Blocker e refresca a páxina para poder desfrutar dos nosos contidos con normalidade.
Enter your account data and we will send you a link to reset your password.
To use social login you have to agree with the storage and handling of your data by this website. %privacy_policy%
AcceptHere you'll find all collections you've created before.
