Celebrarase dende o 16 de febreiro ata o 4 de marzo e contará coa participación de dous Premios Nacionais de Danza.
O festival decano de Teatro Ensalle naceu en 2005. Cun criterio de selección similar ao do menú habitual da sala, e co obxectivo de reactivar a programación nos primeiros meses do ano,o Festival de Teatro e Danza adoita mesturar no seu programa compañías novas e veteranas, pero sempre cunha linguaxe innovadora. O calendario de Isto Ferve compóñeno obras que os programadores da sala seleccionan co obxectivo de sorprenderse a si mesmos, de aí que a expectativa do público “ferva” ante a incerteza.
As propostas para esta edición son as seguintes:
Daniel Abreu, Centáuride (La desnudez). Do 16 ao 18 de febreiro
Fundada en 2004, a Cía. Daniel Abreu sitúase como unha das máis destacadas da escena nacional española. O traballo coreográfico de Daniel Abreu defínese no uso de ferramentas sinxelas da linguaxe interpretativa, a forza e personalidade dos bailaríns, as paisaxes suxestivas que derivan na construción de imaxes de gran peso próximo e onírico, e un sensible ambiente sonoro. As distintas traducións da imaxe escénica e un relato de gran peso poético, característica destacada en cada traballo, sustentan cada unha das creacións estreadas, con formato de solo ou grupal.
O equipo da Cía. Daniel Abreu está formado por bailaríns con gran vocación polo vocabulario físico ea comunicación desde o corporal. Atéadata, a compañía estreou máis de 60 traballos, xira regularmente por Europa, América e Asia, evisitou máis de 30 países, onde colleitou notoriedade entreo público e a prensa especializada, recibindo o apoio de institucións como o Ministerio de Educación, Cultura y Deporte, o Instituto Cervantes e a Comunidade de Madrid, entre outras. Premio Nacional de Danza
De Centáuride (La desnudez) di: A construción do traballo é por movemento, luz, espazo e son. Aí aparece a poesía. Nesta ocasión mergúllome na idea de fragmentación, para ordenar algo sobre o que, para min, segue movendo o mundo, o amor ou a falta del. Centáuride é unha criatura máxica que na mitoloxía ocupa o lugar dos malos, ou dos que aman mal. ¿Unha muller, un home, un cabalo, unha besta? ..Si unha besta e, aos ollos máis sutís, non deixa de ser un cóctel de partes que dan orixe a esa forma maior. Traballo con e desde os bailaríns e de xeito moi comprometido entendemos a obra como un conxunto de pezas cunha orde única, a da obra, que é o que finalmente decide. Aquí báilase dende o óso.
.
Cambaleo Teatro, Solo sucede lo que puede suceder. Do 23 ao 25 de febreiro
Cambaleo é unha das poucas compañías de teatro alternativo nacida en 1982 que seguen vivas en España. Legado directo do Teatro independente en España (1962 – 1980), as súas lembranzas viaxan desde Joan Brossa e Alfonso Sastre sentados comacativosno chan vendo un dos seus espectáculos de rúa, ata as coordinadoras de barrio e asembleas do 15M Aranjuez.
La compañía completa decidiu hai moito que esta vila do sur de Madrid fose o epicentro da súa actividade artística e social. Este ano celebran o 20º aniversario da Nave. Alí dentro respírase coidado, experimentación e amor. En xuño inauguraron a exposición fotográfica de David Ruiz que retrata algunhas das 400 compañías que pasaron por alí durante estes anos. O 17 de setembro fixeron unha festa escénico financiada por crowdfunding.
Definen así Solo sucede lo que puede suceder: “Habitar a intemperie Un espazo desolado. Os mobles amoréanse desordenados. Salvamos o que puidemos. Hai que seguir vivindo. Hai que relacionarse cos obxectos doutro xeito. Hai que relacionarse cos demais doutro xeito. Fálase e reconstrúese a narración de como se chegou ata aquí. Voces. Distintas voces. Destrúese o pensamento máxico. Non confundas desexo e realidade. Somos seres primitivos e rexémonos por causas e efectos. Só sucede o que pode suceder.”
Provisional Danza, De parte de ella. Do 2 ao 4 de marzo
Unha nova peza de Carmen Werner, estrea absoluta, onde a coreógrafa nos agasallará cos seus pensamentos máis recentes e coas músicas que agora a están atravesando.
Dende que creara en 1987 a súa propia compañía, Provisional Danza, Carmen Wernes levou a escena máis de 60 coreografías: traballos de sala (de pequeno e gran formato, incluída unha ópera danza), traballos de rúa, videodanza, unha curtametraxe, colaboracións con outras compañías, encargos especiais para distintos festivais e teatros, ademais de impartir aulas e obradoiros coreográficos.
A súa traxectoria artística foi recoñecida con distintos premios entre os que destacan o Premio Nacional de Danza 2007, o Premio Internacional de Danza Onassis en 2001 e o Premio de Cultura na sección de Danza da Comunidade de Madrid (2000).
.
