VACAburra presenta no XI festival Escenas do Cambio, na Cidade da Cultura, o proceso de creación de Familia Nijinska. Para a xente que non vos coñeza: que é Vacaburra, como naceu e en que momento se encontra agora?
VACAburra somos Gena Baamonde e Andrea Quintana, no 2019 decidimos xuntar forzas e coñecementos para crear unha plataforma de creación contemporánea na periferia galaica. Gústanos traballar dende a hibridación de linguaxes e a mestura de disciplinas co corpo como accionador principal das nosas creacións. Despois de 6 anos traballando xuntas seguimos con ganas de deixarnos sorprender en cada proceso creativo e polos diversos camiños que se van abrindo de cada vez. Agora mesmo atopámonos en pleno caos creativo con este novo proxecto do que estamos desfrutando moito.
Quen é Andrea Quintana ou como se define hoxe?
Considérome unha artista variopinta que, dende a danza e as artes do movemento, se expande a outros ámbitos. Gústame viaxar entre diversas disciplinas, sempre interesada nas brechas, no imprevisible, na rebelión dos corpos escénicos e na danza como detonante de imaxinarios posibles.
Quen é Gena Baamonde ou como se define hoxe?
Acostumo a definirme como teatreira por convicción, formación e profesión, traballo dende hai unhas cantas décadas na creación escénica contemporánea polo que agora mesmo quizais tamén me defina como artista resistente, polivalente e algo irreverente.
Que é Familia Nijinska e que relación ten co aquí e agora?
Cremos que o traballo de VACAburra ten moi claro o aquí e agora, tecendo dende o pasado, as disidencias, a memoria e a recuperación de xenealoxías como é o caso desta familia. Familia de bailaríns que nos valen de punto de partida para atravesar moitas derivas que nos ocupan e preocupan como a saúde mental, cuestións territoriais, conflitos bélicos, exilios e diásporas e o valor da danza e das familias artísticas, esas outras familias que tamén son familias. Traballamos dende un aquí e agora co ollo posto nun alí e entón, abrindo a imaxinación a outras narrativas posibles.
Como vai ser o percorrido deste proceso de creación de Familia Nijinska que abrides no festival?
Levamos case dúas semanas traballando nas primeiras achegas desta investigación, é unha primeira toma de contacto, comezar a atravesar co corpo os materiais iniciais, as pesquisas, as dúbidas. Un abrir a porta da casa e que o público vexa como traballamos, cos materiais aínda en proceso, vulnerables e crús.
Que esperades da recepción en Escenas do Cambio?
Abrir os procesos sempre nos coloca nun lugar moi interesante para a creación, a presenza, a ollada, a respiración, o diálogo co público achega novos puntos de vista que sempre resultan moi enriquecedores.
Nos vosos traballos parece que a cuestión de xénero, a hexemonía do que eu aínda chamo “heteropatriarcado”, o “queer” e, por suposto, o feminismo, ocupan un lugar central. Para vós, que papel ten a arte respecto á política e ás cuestións sociais?
A arte que nos interesa é política e debera xogar un papel esencial na sociedade como axitadora de todas esas estruturas arcaizantes como o heteropatriarcado, pero tamén outras estruturas de poder que buscan moldear os corpos dun único xeito. Por iso somos defensoras dunha arte diversa, disidente, cuir, con perspectiva de xénero, que utiliza as ferramentas que nos proporciona o transfeminismo e os artivismos.
Unha pregunta difícil: que é a danza?
A danza tamén é política, políticas dos corpos, un modo-outro de estar no mundo. Nas nosas pezas sempre hai unha reivindicación da danza, un convite a entender o mundo dende o movemento, un mundo que é dinámico e no que non paramos de danzar aínda que moitas veces non sexamos conscientes.
Como vedes o presente e o futuro do voso proxecto artístico dentro do panorama galego?
Neste momento estamos moi contentas con esta residencia e coas liñas de traballo que estamos atopando, así como as sinerxías coas artistas que forman parte do proxecto. Estamos a recibir apoio de outros espazos para poder continuar o proceso de creación como é o caso da sala Ártika, onde faremos outra residencia e a estrea da peza. No futuro agardamos que esta peza teña un longo periplo xa que apela a públicos moi diversos aos que cremos que lles pode interesar tanto o contido como o formato.
