Sobre o triunfo e a perda
| Ana Abad de Larriva |
| Foto: Rosinha Rojo |
As cousas non foron sempre como nós as lembramos, e as cousas que imaxinamos ben puideron ser, ou non. En Hoy puede ser mi gran noche, a compañía madrileña Teatro En Vilo bota man da autoficción para meternos no relato de dúas irmás, Noemi e Darlene, fillas dun cantante de orquestra na Galicia dos anos 90, dende o punto de vista da irmá maior, Noemi, e sempre en relación coa figura do pai. Noemi comparte co público os seus soños, a vontade de ser e facer cousas grandes, a decepción, a desilusión, a perda. E sobrevoa sempre a relación entre o real e o ficcional.
A peza é tamén unha festa, na que non falta a música e o humor está continuamente presente. Destaca a capacidade da actriz allaricense Noemi Rodríguez para animar o público (que en Ribadavia arrancou algo frío, a pesar da entrada chea de forza da actriz, pero que axiña se foi quecendo e entregando); para meternos no que nos conta, facendo, ademais, a función en galego; e para activar en nós o riso, a través das súas dotes cómicas, dos chistes e das parodias; mais tamén para facernos sentir a nostalxia, mediante o emprego de referentes coñecidos para todos os que vivimos nos 90, especialmente os que desenvolvemos a nosa infancia nesa década; e para emocionarnos. Noemi, grazas á súa enerxía desbordante para a comedia e a súa capacidade para, de súpeto, crear unha atmosfera intimista, é quen de facernos pasar dun extremo ao outro, da risa ao pranto, sen case decatarnos. Tamén é moi interesante a presenza escénica da súa irmá, Darlene Rodríguez, como un apoio continuo á escena e ao relato.
En Hoy puede ser mi gran noche, que toma o título da canción de Raphael, é moi importante, xa que logo, a música, que simula ser, en gran parte, en directo e interpretada por Darlene; así como os vídeos musicais e tamén, en concreto, o das dúas actrices de nenas bailando mentres elas danzan tamén na escena, xerando unha fermosa e tenra duplicidade… E cando parece que xa rematou a peza, prodúcese ese importante xiro dramatúrxico final que parece facer cambalear todo o que vimos de sentir, aínda que no fondo non, e que abre o debate entre os límites do real e do verdadeiro.
Teatro En Vilo, dirixida por Andrea Jiménez e Noemi Rodríguez, é unha compañía que está a destacar dentro da creación contemporánea e que está a colleitar numerosos premios e recoñecementos co seu traballo. De feito, Hoy puede ser mi gran noche resultou ser tamén, xunto con Leira, de Nova Galega de Danza (con quen empatou en número de votos), a gañadora do premio do público nesta 36ª edición da Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia, MIT. Podía ser a súa gran noite e, definitivamente, foina.
Hoy puede ser mi gran noche, de Teatro En Vilo
Dirección e dramaturxia: Andrea Jiménez e Noemi Rodríguez.
Elenco: Noemi Rodríguez e Darlene Rodríguez.
Coreografía: Amaya Galeote.
Vídeo: Ro Gotelé.
Vestiario: Paola de Diego, Sigrid Blanco e Candela Ibáñez.
Escenografía: Mónica Borromello.
Iluminación: Miguel Ruz.
Axudante de dirección: Macarena Sanz.
Fotografía: Danilo Moroni.
Asesoría dramatúrxica: Eva Redondo Llorente.
Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia, MIT. Auditorio Rubén García do Castelo, Ribadavia. 20 de xullo de 2020.
