
Hoy puede ser mi gran noche
Sobre o triunfo e a perda | Ana Abad de Larriva | | Foto: Rosinha Rojo | As cousas non foron sempre como nós as lembramos, e as cousas que imaxinamos ben puideron ser, ou non. En Hoy puede
Sobre o triunfo e a perda | Ana Abad de Larriva | | Foto: Rosinha Rojo | As cousas non foron sempre como nós as lembramos, e as cousas que imaxinamos ben puideron ser, ou non. En Hoy puede
Memoria de mulleres | Ana Abad de Larriva | | Foto: Rosinha Rojo | A memoria vai desaparecendo se non se transmite, se non se garda. En Tres vellas (polo menos), tres recoñecidos narradores orais, Celso Fernández Sanmartín, José
A maxia dos corpos | Ana Abad de Larriva | | Imaxe: Rosinha Rojo | “One need not be a chamber to be haunted, one need not be a house; the brain has corridors surpassing material place (…)”, escribía
Do amor e da guerra | Ana Abad de Larriva | | Imaxe: Prolight Foto Estudio | Guerra de identidade é unha purga, unha abertura en canal, un conxunto de sensacións, lembranzas, pezas de diferentes relatos… de Déborah Vukušić
Fraxilidade e impermanencia | Ana Abad de Larriva | | Foto: David Rodas | Como volver construír aquilo que non se pode reconstruír? Como crealo de cero, dándolle una nova vida? O Teatro Ensalle clausurou a edición do festival
Os relatos do corpo | Ana Abad de Larriva | | Foto: David Rodas | “Un corpo bailando e unha voz en off que mira e analiza o corpo que se move”. Así se presenta Fäustino VI o 126
Vivir a música | Ana Abad de Larriva | | Foto: David Rodas | “Pensa na música como un río que flúe”. Ese seica foi un dos consellos que Friedrich Wieck lle deu á súa filla Clara, antes de
Mover os marcos do corpo | Ana Abad de Larriva | Que é ser normal? Que escondemos cando dicimos que somos normais, que todo é normal? En moitas ocasións, agochamos o que suporía a nosa “anormalidade” social para adoptarmos
Nas nosas maletas | Ana Abad de Larriva | Hai lembranzas que sustentan, que desencadean, que mesmo dan sentido á nosa memoria persoal. E a partir desas lembranzas individuais vaise destecendo a memoria familiar e, tamén, a social. En
A viaxe (pola vida) de María Casares A vida pasada son as lembranzas gardadas, contadas e recontadas, ás veces xa mesmo algo gastadas, distortas polo paso do tempo. Tamén o son aquelas que nunca saíron do noso interior, nin
Como vivir: velaí a cuestión | Ana Abad de Larriva | | Foto: David Rodas | AveLina Pérez é unha valente. En Deixa de Tocala, Sam, que se presentou os días 21 e 22 de setembro de 2019 no
A apoteose da loucura | Ana Abad de Larriva | | Foto: David Rodas | A maior parte do que importa na vida non é entendido pola nosa mente lóxica. Refírome a esas emocións que nos sacoden: subxugantes, liberadoras,
Unha violencia silenciada | Ana Abad de Larriva | | Foto: Rosinha Rojo / MIT de Ribadavia | As sereas son seres míticos que se desenvolven moi ben na auga, mais que perden unha gran parte das súas capacidades
Iso estraño que nos habita | Ana Abad de Larriva | | Foto: Rosinha Rojo / MIT Ribadavia | Fuxir dos hábitos, das normas, e introducirse no terreo descoñecido do incontrolable. Descubrir a propia natureza estraña, que diferencia e
O pesadelo americano | Ana Abad de Larriva | | Foto: Rosinha Rojo / MIT Ribadavia | Do soño americano emanan expectativas que bailan entre ter e dar un (mellor) futuro aos fillos e fillas e, simplemente, sobrevivir. Un
O futuro é agora | Ana Abad de Larriva | | Foto: César Lucas Abreu | Pasamos unha parte considerable da nosa existencia pensando, soñando, elucubrando, preocupándonos polo noso futuro. Hai, ademais, determinadas etapas que son máis proclives a
Por 20 euros ao ano recibirás con artigos, reportaxes, textos teatrais...