O IES Francisco Asorey de Cambados acolleu a estrea de Buuuuuu, a primeira obra sen Olga González Vilas, alma máter e directora da compañía durante máis de tres décadas.
O grupo
Un conxunto de nais e pais de Cambados crearon un grupo de teatro no ano 1993. Sen ter moita idea desta arte, animáronse a facela co único obxectivo de sacarlle un sorriso ás crianzas. Chamáronlle Caracol porque traballaban amodiño, facían fincapé en facer as cousas segundo as necesidades das persoas do grupo. Nunca se meteron nas institucións para que o ritmo da compañía non estivese forzado pola burocracia. Elas mesmas falan do moito que medrou o grupo desde os primeiros espectáculos.
O lugar onde ensaian e representan as distintas obras para os colexios de primaria de Cambados e arredores, e tamén para toda a familia, é o auditorio do IES Francisco Asorey, equipado tecnicamente polo grupo e actualmente polo propio centro. Caracterízanse por facer todo de forma artesanal, tanto o attrezzo, o vestiario, as impresionantes escenografías, os bailes, as músicas coas letras. Todo! Todo o preparan como se fose un gran musical. Nestes anos Caracol ofreceu a posibilidade de facer teatro a moita xente, abarcando distintas xeracións e profesións para brindar aos máis pequenos un momento de ilusión.
Olga González
Xa se apagaron as luces,
xa estremece o corazón.
É algo máis que un sentimento,
algo que se leva dentro,
xa comeza a función.
(Letra de Olga González)
Olga González, directora do grupo de Teatro Caracol, deixounos definitivamente o pasado mes de marzo despois de pasar unha longa enfermidade. Persoa nerviosa e comprometida con Cambados e a infancia, segundo o seu fillo Matías Daporta, “Olga foi unha axitadora cultural que loitou moito pola vila. Colaborou con distintas asociacións, facía obradoiros, creou a comparsa As nais da praza de Alfredo Brañas, mais a súa vida era facer as obras de Caracol. No grupo adaptaba os textos, non os escribía, activaba a implicación da xente, escollía a música, colaboraba cos escenógrafos, conseguía cartos, materiais, trataba cos coles… Gustábanlle os grandes musicais de Madrid e tirou moito de Yllana. Tiña o peso de toda a asociación. Agora estamos orfos e reconfigurando o xeito de seguir adiante sen ela”.
BUUUUUU
Este último espectáculo de Caracol, BUUUUUU, foi estreado o 21 de abril. É de creación colectiva e con menor aparato escénico do habitual por carecer de tempo suficiente para preparalo. Cóntanos a historia de un ladrón que ao fuxir da policía se atopa cun mago que acaba de fracasar nun dos seus números. O espectáculo está composto de gags humorísticos e números de maxia que van confeccionando a trama. A sala do Asorey estaba chea e mesturada con espectadores de distintas xeracións. Caracol volvía actuar e o público rendíase no transcurso das accións. Un grande aplauso final recordando a súa directora envolveu de emoción a todo o auditorio. Nos sucesivos días representaron a obra para 2000 alumnos e alumnas. Ano tras ano, xeración tras xeración, as crianzas seguirán agardando un novo espectáculo de Caracol.
Estes comentarios son sacados dun vídeo conmemorando o 25 aniversario de Caracol. Non sei como se chaman as persoas que o dixeron pero me gustaría destacalo.
- “Caracol é traballo no tempo libre, risos, facer cousas dignas, a unión, a emoción de chorar por unha bonita historia, transmitir o amor”.
- “Peter Pan saíunos mallado. Meu fillo non se quería lavar a cabeza despois da función porque tiña pos máxicos”.
- “O mellor de Caracol estaba nos camerinos: o de cambiarse, vestirse e andar a correr. Maquíllame! Iso non hai diñeiro que o pague”.
- “O día que había dúas funcións dabámoslle á nosa directora Olga o mesmo ramo, e ela poñía a mesma cara de sorpresa”.
