Estamos tan afeitos a que os espectáculos de danza contemporánea recorran á mestura de linguaxes que unha función con argumentos exclusivamente coreográficos se converte nun acontecemento. Petí comité é ese tipo de obra en que incluso a narración se somete ao baile, permitindo que sexa a interacción entre os corpos a que explique os personaxes e as súas vicisitudes, os sentimentos e as accións. Non se trata de abstracción, senón dunha conversión do movemento en código que nos sitúa ante as historias cunha perspectiva que vai máis alá do circunstancial.
A referencia ao íntimo ten, daquela, un duplo significado: remite ao que sucede na escena, pero tamén ao xeito en que se lle transmite ao espectador. Fálase do persoal dende o persoal, rexeitando a grandilocuencia e permitindo que o sentimento vaia sedimentando con parsimonia e emoción. A montaxe comeza cun cadro no que unha parella evolúe arredor duns fachinelos de luz que axiña se revelan como portas ao interior dos personaxes, aos cataclismos internos que provoca a relación cos outros.
Poesía e un humor moi sutil van moldeando os seis cadros que forman Petí comité. Non hai escenografía, pero a exquisita iluminación dramatiza cunha potencia case barroca o que sucede na escena. Os vigorosos contrastes entre luz e escuridade e as proxeccións de sombras reflicten os accidentados traxectos sentimentais dos seus personaxes. Ese patetismo está suavizado, non obstante, por unha desenfadada lixeireza que sitúa os conflitos nun plano amable.
O vocabulario coreográfico de Teresa Nieto abrangue o contemporáneo e o flamenco, pero ten un pé (a punta?) posto no clásico e mesmo non desdeña unhas pingas de jazz. Ningún destes xéneros se presenta en forma pura e por iso o resultado é pura danza. Hai un obvio protagonismo do movemento de brazos –marca da casa– e quizais habería que dicir tamén dos abrazos, xa que son os afectos –ou a súa carencia– os que rexen o progreso do espectáculo.
Os corpos búscanse, atópanse e rexéitanse cunha sintaxe sinxela e efectiva modulada en tempos lentos. Teoricamente, non é unha variante que entusiasme ao público, pero en Vigo desencadeou varias salvas de aplausos no medio da función (algunhas delas, irritantemente a destempo). Momentos espléndidos como un xogo certamente orixinal de quitar e poñer un vestido ou un solo coa bailarina sentada propician a variedade nun espectáculo que podería tender á saturación.
A propia autora pechou a función cuns breves e definitivos apuntes que deixaron claro que na danza, como na vida, todo conduce cara ao reinicio da aventura, do risco ante o descoñecido.
Petí comité de Teresa Nieto Dirección, vestiario e coreografía: Teresa Nieto. Compañía: Teresa Nieto en Compañía. Elenco: Sara Cano, Daniel Doña, Vanessa Medina e Teresa Nieto. Deseño de son: Héctor González. Deseño iluminación: Gloria Montesinos. Música: Jorge Drexler, Did Koala, Alva Noto, Fréderic Chopin, Erik Friedlander e orixinal de Héctor González.
Crítico cultural e escritor. Traballou como editor e xornalista cultural en A Nosa Terra e colabora en publicacións como Grial, Faro de Vigo, Sermos Galiza ou Nós Diario, entre outras. Foi subdirector da Erregueté dende 2016 ata 2020. Publicou Antón Reixa. Ghicho distinto, xunto a Xosé Cid Cabido (Xerais, 2012), e o volume de poemas As ruínas de Europa (Galaxia, 2017).
Crítico cultural e escritor. Traballou como editor e xornalista cultural en A Nosa Terra e colabora en publicacións como Grial, Faro de Vigo, Sermos Galiza ou Nós Diario, entre outras. Foi subdirector da Erregueté dende 2016 ata 2020. Publicou Antón Reixa. Ghicho distinto, xunto a Xosé Cid Cabido (Xerais, 2012), e o volume de poemas As ruínas de Europa (Galaxia, 2017).
Parece que capaches a nosa publicidade... Os anuncios da nosa páxina permiten á erregueté manterse activa. Desactiva o Ad Blocker e refresca a páxina para poder desfrutar dos nosos contidos con normalidade.
Para ofrecer mellores experiencias, usamos cookies para gardar ou acceder á información do dispositivo. O teu consentimento permite procesar datos como a navegación. Non consentir pode afectar certas funcións do sitio.
Funcionais Always active
O almacenamento ou acceso técnico é estritamente necesario para o lexítimo propósito de permitir o uso dun servizo específico solicitado expresamente polo abonado ou usuario, ou co único propósito de realizar a transmisión dunha comunicación a través dunha rede de comunicacións electrónicas.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Estatísticas
O almacenamento ou acceso técnico que se utiliza exclusivamente con fins estatísticos.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
O almacenamento ou acceso técnico é necesario para crear perfís de usuario para enviar publicidade, ou para seguir ao usuario nun sitio web ou en varios sitios web con fins de mercadotecnia similares.
