Irene Moreira, directora de escena, e Álex Sobrino, actor. Xuntos son Xerpo Cultural e xuntos fan Ingrávida: espazo de gravitación artística. A sala porriñesa aposta, desde a súa apertura, por unha programación próxima a linguaxes escénicas innovadoras e polos novos valores da escena galega co seu programa de residencias artísticas Sumidoiros.
O libro que tedes sobre a mesa de noite.
Irene: Sempre leo máis dun libro á vez para non aburrirme co mesmo tema. Agora estou con dous: El Entusiasmo. Precariedad y trabajo creativo en la era digital de Remedios Zafra, ensaio marabilloso de como nos enganan a través da ilusión por traballar na arte e nos adían a vida transformándonos en clase precaria e como o permitimos sen decatarnos; e Armonías y suaves cantos de Anna Beer, un percorrido pola historia da música clásica a través de oito mulleres. Aproveito para aprender o que me interesa: as mulleres na música clásica.
Álex: Só leo un libro de cada vez para non mesturar historias ou conceptos. Agora mesmo estou a ler O Señor dos Aneis de J.R.R. Tolkien, unha edición en galego preciosa de Sushi Books que me regalou Irene.
A vosa banda sonora destes días.
Xuntos escoitamos Sés e Blues. Por separado, Irene a Silvio Rodríguez e IZARO; e Álex a Tom Waits, Howlin’ Wolf e Zaz
Somos os dous grandes oíntes de podcast. Irene é moi fan de Diana Uribe e Álex de Our ludicrous future, Waveform ou Bad Science.
O último filme que vos impresionou.
Rematamos esta semana a serie Tales from the Loop de Simon Stålenhag, dirixida por diferentes directoras cada capítulo. Contén moito do que nos une: filosofía, física e futuro. Gozámola moito xuntos! O último capítulo dirixido por Jodie Foster é estupendo.
Irene: Se falamos de película, a última que me impresionou foi Parasitos de Bong Joon-ho.
Álex: Impresionar, o que é impresionar, o último foi Joker de Todd Phillips, sen dúbida.
A obra de arte na que vos perderiades agora.
Irene: Nunha das instalacións de Jaume Plensa, encántame a estética. Dá forma aos pensamentos cando habitas as súas pezas!
Álex: Eu tiraría por perderme nalgunha exposición de Anish Kapoor. Ás veces son desconcertantes as deformacións dos espazos que fai e como dá forma á realidade.
A peza que vos gustaría dirixir e interpretar.
Irene: Gustaría de ter dirixido La chambre d’Isabella de Jan Lauwers da Needcompany. Ten todo o que me gusta: rebenta as narrativas convencionais, elenco grande e un espazo sonoro que vertebra a proposta.
Álex: Encantaríame interpretar ao personaxe de George en Who’s afraid of Virginia Woolf? de Edward Albee.
Unha figura histórica coa que compartir unha caña.
Álex: Groucho Marx, pero non nun camarote.
Irene: Sen dúbida, nestes tempos, con Fidel Castro. Necesito socializar e Fidel é garantía de dicir: “vou tomar unha caña e volver ao día seguinte!”
Se non fósedes teatreiros, seriades…
Irene: Se non fose directora de escena sería cociñeira. Adoro facer receitas, combinar ingredientes e vólveme tola a mise en place. Creo que me tería ido mellor! É máis doado comprender aos vexetais que á administración.
Álex: Se non fose actor sería fotógrafo. Adoro o encanto da captura do instante, a comunicación mediante a imaxe e a maxia de atopar o momento preciso.
