Papiroflexia inicia unha colección que busca converterse nunha importante canteira e espazo destacado para as dramaturgas e dramaturgos contemporáneos de Galicia.
A nova colección Teatro, que chega estes días ás librarías, recolle, segundo indican desde a editorial, o espírito de Galaxia nos seus inicios: ser fogar dos grandes dramaturgos do momento. No pasado foino de autores como Castelao, Daniel Cortezón ou Euloxio Ruibal, e agora é Fernando Castro Paredes (Tapia de Casariego, Asturias, 1975) o que dá comezo a esta colección. Formado nos talleres do Centro Latinoamericano de Creación e Investigación Teatral (CELCIT) e curtido no teatro escolar e afeccionado, é tamén codirector da agrupación Tuéjele Teatro e Farándula Velutina.
Baixo esta última compañía estreouse a obra Papiroflexia, primeiro título publicado en Teatro. Nela, a través de tres historias cruzadas e tres figuriñas de papel pregado que cambiarán a vida dos protagonistas, descubrimos o importante máis alá das aparencias: os medos, os soños e o amor.
Papiroflexia continúa a obra dramática de Castro Paredes –que xa publicara A derradeira bala (Premio Roberto Vidal Bolaño 2018) na Editorial Galaxia–, dentro desta colección que dará protagonismo específico ao xénero. Proximamente, Cándido Pazó sumarase á serie con Os fillos do sol.
Teatro é a última colección que Galaxia vén de estrear este ano, despois de Memoria Histórica e Hoxeéhoxe, coas que a editorial pretende encher espazos esenciais e enriquecer o panorama cultural e literario de Galicia: a primeira en termos de xustiza histórica tras a época da ditadura franquista e a segunda ofrecendo un lugar destacado para o ensaio de actualidade. Teatro quere ser un referente dentro do xénero dramático contemporáneo galego.
Papiroflexia
Tres historias cruzadas que suceden no banco dun parque. Que teñen en común unha anciá con medo a voar que precisa compaña, un cabaleiro e unha señora que atopan un home deitado no chan e unha moza suicida que aínda dubida sobre o seu destino? A papiroflexia: tres figuriñas de papel pregado cambiarán as súas vidas.
Fernando Castro Paredes utiliza o absurdo para poñer de relevo o que é verdadeiramente importante máis alá das aparencias. Medos, soños, o amor. Porque as cousas non son o que parecen.
Fernando Castro Paredes
Nace en Tapia de Casariego (Asturias) en 1975. É licenciado en Filoloxía Hispánica e Filoloxía Clásica pola Universidade de Santiago de Compostela. Na actualidade exerce como profesor de ensino secundario no IES Fernando Blanco de Cee. Traballa no eido do teatro escolar e afeccionado, sendo un dos coordinadores da agrupación escolar Tuéjele Teatro e membro do Grupo Farándula Velutina, cos que desenvolve actividades por toda a xeografía galega. É autor dos poemarios Caderno de don(i)celas, Coma se nada sucedese e Excrementos (todos eles accésits do Premio Francisco Añón de Poesía); do relato O espacio exterior (Premio de Narrativa Historias na Universidade) e das pezas teatrais Pallaso (Premio Varela Buxán de Textos Teatrais), No ventre da balea (accésit do Premio de Teatro Breve Jenaro Marinhas del Valle), Ofelia ou o cabeiro da cóbrega (gañadora do II Certame Nova Dramaturxia Galega Actual) e Amorodo agre (Premio Rafael Dieste de Textos Teatrais 2019).
