Directora e escenógrafa. Marta Pazos é fundadora da compañía compostelá Voadora xunto a Hugo Torres e Jose Díaz. O pasado ano estrearon o espectáculo-rave Hemos Venido a Darlo Todo (tres nominacións aos Premios María Casares 2020: mellor vestiario, maquillaxe e música orixinal) e a ópera A amnesia de Clío, con composición de Fernando Buide e libreto de Fernando Epelde. Na actualidade, Voadora traballa na adaptación do texto Siglo Mío, Bestia Mía da autora alicantina Lola Blasco. Pola súa escenografía para o espectáculo Neorretranca e Posmorriña do CDG, Marta Pazos opta a un Premio María Casares na edición deste ano. | Foto: Rosinha Rojo |
O libro que tes sobre a mesa de noite.
Os bicos feridos de Anna R. Figueiredo. A autora regaloumo nos primeiros días do espectáculo Hemos Venido a Darlo Todo, hai máis dun ano, e só agora tiven a calma para poder gozalo.
A túa banda sonora destes días.
A lista de temas de Foodie Love, a serie de Isabel Coixet, que inclúe desde Jay-Jay Johanson a Lola Flores. Tamén sigo cada día os concertos en albornoz de Rufus Wainwright: #RobeRecitals. E xa, en puro directo, a banda sonora que o meu home está a compoñer nestes días para o texto de Lola Blasco Siglo Mío, Bestia Mía; e, de fondo, o barullo de El asombroso mundo de Gumball que os meus fillos están a papar no salón.
O último filme que te impresionou.
Marriage Story (Historia dun matrimonio) de Noah Baumbach. Ten escenas dunha intimidade que ata doe.
A obra de arte na que te perderías agora.
Perderíame na fotografía de Ana Mendieta Imagen de Yagul (1973). O corpo de Ana fúndese coa paisaxe e o meu corpo precisa agora diso mesmo.
A peza que che gustaría dirixir.
Facer un musical co Blackstar, o último álbum de David Bowie.
Unha figura histórica coa que compartir unha caña.
Con Carl Jung. Contrastaría con el toda a cantidade de sincronismos que aconteceron na miña vida.
Se non foses directora de escena, serías…
Pintora. Desempoaría os óleos de cando tiña vinte anos e comezaría a tensar lenzos en grandes bastidores. Tería un estudio moi luminoso nunha illa compartido con outras artistas. Pola maña desfrutaría da praia e pola tarde pintaría até o solpor.
