in

No confín de… Afonso Becerra

Afonso Becerra de Becerreá
Afonso Becerra de Becerreá é dramaturgo, docente e un dos críticos e estudos teatrais máis destacados de Galicia. Colaborador habitual da Erregueté e da revista Artezblai, acadou o Premio Álvaro Cunqueiro de Textos Teatrais 2001 por Agnus Patris.

 

O libro que tes sobre a mesa de noite.

Teño unha morea deles, que vou lendo e relendo segundo o momento. Estes día volvín á Terra erma, na impresionante tradución catalá de Rosa Leveroni, corrixida por Carles Riba. Rin o que non está escrito co divertido ensaio La danza del futuro de Jaime Conde-Salazar. Tamén desfruto moito estes días coas fulguracións de Valère Novarina en Luces del cuerpo. Pero ao que máis vagar estou dedicando é a Poética da dança contemporânea de Laurence Louppe, na tradución portuguesa de Rute Costa; un ensaio de case 400 páxinas que demanda unha dixestión lenta, nada de andar a correr e pasar páxinas, cómpre deterse, reflexionar, buscar documentos audiovisuais dalgunhas das pezas que refire.

Publicidade

A túa banda sonora destes días.

Escoitaba máis música antes do confinamento, cando chegaba da rúa ou do traballo e necesitaba neutralizar a axitación do mundo. E buscar, por exemplo, a orde revitalizante de calquera obra de Mozart, sen dúbida o meu preferido. Agora, aprecio moito máis o silencio ou os paxaros das antigas hortas do convento de San Francisco, ás que dá o meu cuarto. Como escribe Conde-Salazar en La danza del futuro: “El silencio es perfecto. Su superficie en equilibrio absoluto lo contiene todo, nada sobra y nada falta. El silencio es el principio”.

O último filme que te impresionou.

Vexo moi poucos filmes porque vou pouco ao cinema e na casa non vexo filmes. Vou pouco ás salas de cinema porque sempre que podo estou nos teatros e o tempo non dá para moito máis. O último film que me impresionou foi O que arde de Oliver Laxe. Foi unha viaxe aos confíns da miña infancia e da miña paisaxe. Fascinoume a forza telúrica das imaxes, o feito de non existir personaxes, senón persoas e de que estas estivesen no mesmo rango expresivo que os castiñeiros, os montes, as vacas, o lume, a choiva… Esa dramaturxia de Oliver Laxe tan porosa, que escoita de maneira integral a terra e dilúe os confíns entre arte e natureza.

A obra de arte na que te perderías agora.

Agora, no confinamento, pérdome na arte do pensamento, ao ler ensaios como os nomeados e ao pensar eu tamén, provocado por eles e polas circunstancias que nos toca vivir. Tamén me perdo na arte da poesía ou da vídeodanza.

A peza que che gustaría asinar.

Unha que non estea feita, aínda que nos repitamos sempiternamente. É necesario repetirse, porque como me dicía o Ricard Salvat, a xente ten moi mala memoria e hai que repetir as cousas.

Unha figura histórica coa que compartir unha caña.

Publicidade

Ningunha. Prefiro as obras cás figuras e menos aínda ter que aturalas tomando unha caña. Ui, que preguiza, sempre que podo escapo desas!

Se non foses teatreiro, serías…

Son profesor de dramaturxia. Exerzo a dramaturxia cando acompaño procesos de análise ou creación ou cando fago algunha peza ou escribo para pensar e analizar o feito escénico en centos de artigos. Son un activista cultural, galeguista e feminista. Digo que son iso, pero, en realidade, iso é o que fago e non o que son. Que é o que son? Aínda non o sei. En todo caso, que máis ten!

Publicidade
Publicidade
Avatar

Ernesto Is

(Xixón, 1988) É dramaturgo, narrador oral e docente. Premio Abrente (ex aequo) con 'Fendas' e Premio Rafael Dieste con 'Despois das ondas'. Foi seleccionado polo INAEM no Programa Dramaturgias Actuales ('El hombre que soñaba con elefantes en las estrellas'), no grupo de escrita teatral DramaturXA do CDG ('Onde veñen morrer as baleas') e na bolsa Nuevas Dramaturgias de Euskadi ('Canciones amarillas para flores tristes'). Cofundador da compañía Feira do Leste, coa que estreou 'Exilio das moscas' e 'Tras Tannhäuser' (axudas á Creación Joven do INJUVE). Membro do consello de redacción da erregueté-Revista Galega de Teatro, colabora tamén coa Revista Grial e A Movida de Vigo.

Deixa unha resposta

Avatar

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Raul Dans

Raúl Dans gaña o Premio Laudamuco para textos Teatrais 2020

cortinateatro |

A Asociación Cultural Alexandre Bóveda convoca o II Premio de Teatro Breve Jenaro Marinhas del Valle