in

A que non podes dicir Coca-cola?

podes dicir cocacola |

As curvas da vida nun raree show

| Afonso Becerra de Becerreá |

podes-dicir-cocacola

O vermello e o negro, nos elementos escenográficos e no vestiario, tinxen dunha intensidade case cabareteira os diversos números que integran A que non podes dicir coca-cola? da Cía. Teatro do Lume.

Como un peep-show no que se ispen e contorsionan as curvas da vida, entre desacougos e miserias, Lina Pérez saca en cada número unha polaroid de situacións nas que sobrancea a ironía.

O escenario convértese, entón, nunha peep box ou raree show inzada de sorpresas e de humor que van do persoal ao social e nos tocan.

Lina interpreta diálogos en forma de monólogo, nos que as súas réplicas se dirixen a unha amiga, a un doutor, a unha entrevistadora e incluso a nós.

A actuación inclúe un traballo de representación e de ficcionalización de situacións diversas desas “vidas post-it” que, como no libro de Iolanda Zúñiga, retratan aquí, con valentía e humor, as derivas e rumbos dunha xeración arredor dos corenta anos: a absurda busca da felicidade, a confrontación cos espellos nos que ese exterior xuvenil comeza a esmorecer mentres no interior segue a revolución, a creba dalgúns ideais logo das hostias, a relación cos cartos…


Publicidade

Cómpre destacar os contrapuntos emocionais suscitados por momentos de caricatura cómica, con aquela muller que colle unha revista titulada Saber vivir e se prepara para gozar despois de depilarse, maquillarse, vestirse de vermello… Ou a alegoría crítica da Unión Europea impeléndonos, bandeira en man, a exercer algúns dos nosos dereitos concretizados nas pequenas cousas do cotián: tomar un café, mercar un vestido que nos gusta, ir ao teatro… Fronte a momentos aparentemente máis introspectivos ou dramáticos, pero sempre desde unha certa distancia crítica.

A actriz xoga unha especie de polifonía, como se lle dera voz a un coro de mulleres que son unha soa e, á vez, todas as da súa xeración en Galicia, pertencentes a unha clase media traballadora. Dobremente castigada, tanto pola súa pertenza a esa clase traballadora como pola condición de muller, debido á crise e ás lacras dun país que non acaba de desenvolverse no social.

O acompañamento musical e lumínico que cobre a actuación facilita a asunción emocional dos temas tratados así como as transicións entre os números deste cabaré.
Da melancolía inicial á borracheira final, A que non podes dicir coca-cola? é un axuste de contas e un canto á liberdade.

 

A que non podes dicir coca-cola? de Lina Pérez
Dirección e interpretación: Lina Pérez
Produción: Teatro do Lume

Teatro Ensalle de Vigo, 15 de marzo de 2015

Afonso Becerra

Afonso Becerra

Director da erregueté | Revista Galega de Teatro. Pertence ao seu Consello de Redacción desde o 2006. Doutor en Artes Escénicas pola Universitat Autònoma de Barcelona. Titulado Superior en Dirección escénica e dramaturxia polo Institut del Teatre de Barcelona. Titulado en Interpretación polo ITAE de Asturies. Dramaturgo e director de escena. Exerce a docencia en dramaturxia e escrita dramática na ESAD de Galiza desde o ano 2005. É colaborador, entre outras publicacións, de revistas de cultura e artes performativas como 'ARTEZBLAI', 'Primer Acto', 'Danza en escena', 'Tempos Novos', 'Grial'. Entre setembro de 2019 e xuño de 2021 foi colaborador especialista en artes escénicas da CRTVG, no programa 'ZIGZAG' da TVG. Desde setembro de 2022 é colaborador semanal sobre artes escénicas do 'DIARIO CULTURAL' da RADIO GALEGA.
Premio Álvaro Cunqueiro da Xunta de Galicia en 2001. Premio María Casares á Mellor Adaptación teatral en 2016. Premio de Honra do Festival de Teatro Galego, FETEGA, do Carballiño (Ourense) en 2020. Premio Internacional de Xornalismo Carlos Porto 2024, de prensa especializada, do Festival de Almada, organizado pola Câmara Municipal de Almada, do que tamén recibira unha Mención Honrosa en 2020.

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

ofurancho 3 |

O furancho

3 2 1 de ghazafellos |

3, 2, 1…