in

Mouchos, curuxas, sapos e bruxas

Mouchos, curuxas, sapos e bruxas Afonso Becerra
El aquelarre, Francisco de Goya

Mouchos, curuxas, sapos e bruxas! Que nin pandemia nin político toleirán nos volvan pechar os teatros! Xa o escribín no xornal amigo Artezblai, na colaboración semanal que teño, pero vouno volver escribir aquí, no artigo quincenal da nosa erregueté | Revista Galega de Teatro. Cos labores de dirección, en vez de escribir tócame xestionar e chamar aquí e acolá e esas cousas de intendencia. En fin, todo sexa porque esta revista que, insisto, é de todas as persoas que gostan das artes escénicas, siga adiante. Pois iso! Mouchos, curuxas, sapos e bruxas! Escribino alí, en Artezblai, e volvo escribilo aquí, na erregueté, porque o poder esotérico da repetición conxure os bafos pandémicos e as ideas de pata de banco que pechan teatros ou que non apoian a cultura e os sectores que, dentro dela, son máis vulnerables e necesitan de máis medios para realizarse.

A repetición é unhas das bases rítmicas dos rituais e os rituais son unha das bases da danza e do teatro. E sobre rituais máxicos e esconxuradores xira Soga e cinsa de Aporía Escénica, a peza que invoca, evoca e revisa o mito das bruxas. Foron elas as que, por fin, abriron o teatro en Vigo, no Auditorio Municipal, dentro da programación de Vigocultura, despois de todo este tempo sen teatros. Foron elas as que me subiron desde a ribeira do Berbés ao monte do Castro.

Mouchos, curuxas, sapos e bruxas! Que ledicia poder ver un espectáculo con 11 actrices enriba do palco! Que fartura tan necesaria para a vista e o entendemento! Que importante poder decatarnos de que “Yes, We Can!”, de que se pode e que, incluso, engadiría, de que se debe, de que é necesario arriscarse, de que a arte tamén é risco. Que ledicia asistir a un espectáculo ambicioso, sobre todo neste panorama de empequenecemento.

Publicidade

E este fin de semana, de reapertura dos teatros, tamén puiden volver a Ensalle, a sala viguesa que leva desde o 2003 ofrecendo unha programación de danza, artes do movemento e teatro contemporáneo dunha coherencia sen concesións. Nada de café para todos! Ensalle posúe unha liña de programación bastante alternativa ao comercial, ao de dixestión fácil e cómoda, con espectáculos que desafían as convencións xerais da ficción e as particulares dos xéneros, con pezas que problematizan adscricións e que non comungan con tendencias populistas.

Esta finde puiden desfrutar o que non está escrito con outra meiga, neste caso a meiga da danza contemporánea Carmen Werner e El abrazo. Un dúo con Leyson Ponce inzado dunha delicada teatralidade e dun humor sinxelo e case naif, tan tan tan delicioso (si, tres veces tan, como unha campá). Os palcos son o lugar da intensificación e do extraordinario (excepto, sempre hai excepcións, no teatro postespectacular), así que ese tan tan tan delicioso é o punto xusto. Werner tamén é unha muller sabia, unha meiga da danza, porque sabe estar, sabe moverse, sabe mirar(nos). Werner sabe e dá tanto gusto contemplar corpos sabios en escena. Como loce a sabedoría nos palcos!!! Como loce!!!

Mouchos, curuxas, sapos e bruxas!

Publicidade
Publicidade
Publicidade
Afonso Becerra

Afonso Becerra

Director da erregueté | Revista Galega de Teatro. Pertence ao seu Consello de Redacción desde o 2006. Doutor en Artes Escénicas pola Universitat Autònoma de Barcelona. Titulado Superior en Dirección escénica e dramaturxia polo Institut del Teatre de Barcelona. Titulado en Interpretación polo ITAE de Asturies. Dramaturgo e director de escena. Exerce a docencia en dramaturxia e escrita dramática na ESAD de Galiza desde o ano 2005. É colaborador, entre outras publicacións, de revistas de cultura e artes performativas como 'ARTEZBLAI', 'Primer Acto', 'Danza en escena', 'Tempos Novos', 'Grial'. Entre setembro de 2019 e xuño de 2021 foi colaborador especialista en artes escénicas da CRTVG, no programa 'ZIGZAG' da TVG. Desde setembro de 2022 é colaborador semanal sobre artes escénicas do 'DIARIO CULTURAL' da RADIO GALEGA.
Premio Álvaro Cunqueiro da Xunta de Galicia en 2001. Premio María Casares á Mellor Adaptación teatral en 2016. Premio de Honra do Festival de Teatro Galego, FETEGA, do Carballiño (Ourense) en 2020. Mención Honrosa no Premio Internacional de Xornalismo Carlos Porto 2019 do Festival de Almada (Portugal, 2020).

Deixa unha resposta

Avatar

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Gran Bolero

A segunda edición do ciclo Lugo en Danza levará nove pezas á cidade

A cámara escura de Jose Luis Baños de Cos

A cámara escura