in

Cuestión de egos

Cuestión de egos Afonso Becerra de Becerreá
Imaxe: David Garrick Between Tragedy and Comedy, Joshua Reynolds

Será certo aquilo de que as persoas que nos dedicamos ás artes escénicas somos “especiais”? Que non somos “normais”. Sobre a hipersensibilidade e a pel fina das persoas que nos dedicamos a isto poderiamos falar longamente.

Lembro as aulas de finais dos 90 de Albert Boadella no Institut del Teatre, cando nos dicía que calquera que se quixese dedicar ao teatro tiña que ter unha certa pulsión exhibicionista. Sobre iso escribiu no seu divertido libro El rapto de Talía. Se non che gusta expoñerte, entón no teatro tes pouco que facer. Incluso ao escribir unha peza ou ao crear ou interpretar unha personaxe estamos a expoñernos.

Tamén semella que no noso gremio os egos son algo importante, incluso, en moitos casos, máis do que os proxectos artísticos ou comunitarios. De feito, calquera proxecto artístico, no ámbito das escénicas, implica o traballo en equipa.

Ultimamente, desde que dirixo a Revista Galega de Teatro | erregueté, algo que fago de xeito altruísta e voluntario, observei como algúns egos, susceptibilidades, paixóns e inflexibilidade, nalgúns casos, se interpuxeron ou se puxeron por diante do proxecto común. Primeiro eu (ego) e os meus sentimentos e despois o proxecto común.


Publicidade

De xeito parecido, teño observado nestes últimos anos como algunhas compañías novas, que estaban a facer un traballo sorprendente e necesario dentro do panorama galego, desapareceron por cuestións persoais. Unha vez máis, as susceptibilidades, a pel fina, as subxectividades, a radical importancia das emocións e dos sentimentos de cadaquén, as filias e as fobias, pasaron por riba do proxecto artístico común.

Desde que volvín para Galiza isto sempre me chamou moito a atención. Na década que pasei estudando e traballando en Catalunya aprendín que as cuestións subxectivas e persoais eran algo para sacar só na casa e coas amizades máis achegadas, pero nunca nas reunións de traballo dun proxecto ou nos ensaios. O importante, nas reunións e no traballo en equipa, era buscar a máxima eficiencia. Non obstante, en Galiza tes que ir con coidado, case como se foses pisando ovos, para non ferir susceptibilidades nin egos, porque iso parece ser o que máis importa e pode foder ou dificultalo todo. O ego vén a ser como a leiriña, ten uns marcos e nin se che ocorra rozalos ou movelos un pouco. Teño visto, desde que estou en Galiza, nestes 15 anos, reunións de traballo no noso ámbito, nas que se montaban auténticos cristos por cuestións de egos e de susceptibilidades persoais. E teño asistido, con grande pesar, a como se disolveron compañías cun potencial artístico brutal. Incluso, como docente, teño constatado que o que máis lle custa ao alumnado da ESAD de Galiza, na materia que eu imparto, son os exercicios de dramaturxia colaborativa. Saber escoitar, saber ceder, saber propoñer e non impoñer, deixar na casa algunhas filias e fobias e aparcar a afectación do ego, son algunhas das competencias máis difíciles.

Hai unhas semanas, comenteillo a un colega que sempre traballou aquí, no teatro, e non me quitou a razón, pero engadiu cos ollos vidrosos: non te dás conta que en Galiza e máis aínda no noso sector, no que todo é tan difícil e precario, o amor propio está moi baixo e ferido. E deixoume cavilando e aínda sigo dándolle voltas a este asunto.

Afonso Becerra

Afonso Becerra

Director da erregueté | Revista Galega de Teatro. Pertence ao seu Consello de Redacción desde o 2006. Doutor en Artes Escénicas pola Universitat Autònoma de Barcelona. Titulado Superior en Dirección escénica e dramaturxia polo Institut del Teatre de Barcelona. Titulado en Interpretación polo ITAE de Asturies. Dramaturgo e director de escena. Exerce a docencia en dramaturxia e escrita dramática na ESAD de Galiza desde o ano 2005. É colaborador, entre outras publicacións, de revistas de cultura e artes performativas como 'ARTEZBLAI', 'Primer Acto', 'Danza en escena', 'Tempos Novos', 'Grial'. Entre setembro de 2019 e xuño de 2021 foi colaborador especialista en artes escénicas da CRTVG, no programa 'ZIGZAG' da TVG. Desde setembro de 2022 é colaborador semanal sobre artes escénicas do 'DIARIO CULTURAL' da RADIO GALEGA.
Premio Álvaro Cunqueiro da Xunta de Galicia en 2001. Premio María Casares á Mellor Adaptación teatral en 2016. Premio de Honra do Festival de Teatro Galego, FETEGA, do Carballiño (Ourense) en 2020. Premio Internacional de Xornalismo Carlos Porto 2024, de prensa especializada, do Festival de Almada, organizado pola Câmara Municipal de Almada, do que tamén recibira unha Mención Honrosa en 2020.

Deixa unha resposta

Avatar

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Programación teatral en Lugo

Lugo presenta a programación escénica de 2021

STRPTS // Fin de tempada Cinema Sticado

STRPTS // Fin de tempada