Da distancia ao estremecemento | Manuel Xestoso | | Foto: Manuel G. Vicente | A forma de operar das pantasmas mudou moito: dende que alguén decretase que un espectro percorría Europa, as aparicións tenden a substituír as sabas e
O ollo do observador | Manuel Xestoso | O número 95 da erregueté | Revista Galega de Teatro comeza hoxe a distribuírse para chegarvos como agasallo de Nadal. As persoas subscritoras terédelo axiña na casa; as que aínda non
A insurrección dos inocentes | Manuel Xestoso | | Foto: Rubén Vilanova / Pistacatro | Un dos maiores logros de Arnoia, Arnoia é ensamblar os xéneros de tal xeito que moitos espectadores sairán da función sen decatarse de que
A demagoxia | Manuel Xestoso | Quizais a mellor forma de achegarse a esta versión de Un enemigo del pueblo dirixida por Alex Rigola sexa dende a observación irónica dos sofisticados mecanismos de manipulación na sociedade contemporánea. A xa
A regra que confirma a excepción | Manuel Xestoso | | Foto: Luz Soria | O máis inquietante é o que non se ve. La tristeza de los ogros preséntase como unha fábula infantil para adultos, ou se se
A espera | Manuel Xestoso | | Foto: Manu Lago | Toda creación artística comeza polo corpo: por ese territorio, integrado polas sensacións e as cousas, que cae fóra do dominio da razón. A vida sensitiva –esa que desenvolve
As ilusións perdidas | Manuel Xestoso | | Fotografía: Ovidio Aldegunde | Un día espertamos e descubrimos que viviamos en directo, que existía a posibilidade de que houbese un público observando todo o que faciamos. Iso gustounos, sentímonos afagados
Abuso de autoridade | Manuel Xestoso | | Foto: Rubén Prieto | A falta de escrúpulos dos nosos gobernantes actuais ten consecuencias tráxicas pero, vista de cerca, mantén o aspecto dunha farsa protagonizada por monicreques previsibles e absolutamente faltos
| Manuel Xestoso | O multiverso, malia o seu nome, non é un xénero literario: se o fose, xa o terían tratado o Diario Cultural e Ana Romaní, a quen, por certo, nunca lle estaremos o suficientemente agradecidos polo
Contar a circunstancia | Manuel Xestoso | Se nos atemos aos documentos dispoñibles, a natureza humana cambiou máis ben pouco nos últimos milenios: o que cambian son as circunstancias. O teatro vive da circunstancia, da situación concreta en que
Pallasos sentimentais | Manuel Xestoso | A expresión “contar unha historia” xa non ten o mesmo significado que antes: seguimos precisando de relatos que nos expliquen a realidade, pero agora aprendemos que a realidade é demasiado fuxidía como para
Ernesto Chao: un teatro nacional | Manuel Xestoso | A memoria adoita ser feble. A memoria do teatro, ademais, ten que encomendarse a instancias que non dependen exactamente da vivencia persoal: a crónicas, críticas ou relatos que van flanqueando
Os donos do medo | Manuel Xestoso | | Foto: Jean Louis Fernandez | A tese manéxase moito nos últimos anos: se recortamos liberdades para defendernos da violencia estamos facilitándolle a vitoria aos que atacan unha forma de vida
Tiranía das emocións | Manuel Xestoso | Pippo Delbono leva moito tempo facendo obras que combinan o teatro, a danza, a performance e o carnaval. Pero, en realidade, onde reside o atractivo das súas montaxess é na apelación ao
Mirada compasiva | Manuel Xestoso | | Foto: Pascal Victor | Hai un tipo de heroe que combina o estigma da brecha social co malditismo do nihilista. Un heroe moi celebrado polos franceses que contribuíron a transformar en mito
A ilusión perdida | Manuel Xestoso| [Paraíso pintado, de Pepa Plana, foi o espectáculo gañador do Premio do Público da XXXV Mostra Internacional de Teatro Cómico e Festivo de Cangas] Predica co exemplo: o seu é un humor sen
Anécdota e efecto | Manuel Xestoso | | Foto: ProLight Foto Estudio | O asunto da identidade de xénero ten tantas arestas que cómpre ter claro cal é o relato que queremos transmitir para ter éxito en vencer esas resistencias
Un fondo sen pozo | Manuel Xestoso | | Foto: ProLight Foto Estudio | Non engadir trauma ao trauma: esta é a dimensión do monólogo escollida para representar unha enfermidade que segue sendo un enigma. E non se trata
Shakespeare en México | Manuel Xestoso | En Mendoza hai ruído, hai furia e hai sangue, moito sangue. Todo o sangue escocés de Macbeth tingue unha outra xeografía que non é allea á sede de poder e á avaricia,
Principio e fin da humanidade | Manuel Xestoso | | Foto: Ben Mergelsberg | Examinar o propio sangue é unha forma de introspección. E a introspección adoita ser persoal, pero o individuo sempre parte dun pasado do que,
As perdas irreparables | Manuel Xestoso | Cando hai mortos sobre os escenarios, sempre hai contas pendentes. O pai de Hamlet é o máis coñecido –de feito, o título da obra procede do “Who’s there?” da obra de Shakespeare–
Cambio de costumes | Manuel Xestoso | Os costumes cambian e, daquela, as comedias de costumes deben mudar de aspecto. Non se pode contar do mesmo xeito o século XX ca o XXI porque os papeis xa non se
O malestar na danza | Manuel Xestoso | | Foto: Chris Van der Burght | [Co gallo do inicio do Festival DDD – Días Da Dança o proximo 26 de abril, recuperamos esta crítica, publicada no nº 92 da erregueté, do
Espello en alta definición | Manuel Xestoso | | Foto: Miramemira | Hai moita confusión: as mentiras disfrázanse de currículos, a verdade disfrázase de fake news e os reality disfrázanse de realidade. A realidade vén sendo o gran problema:
Fisionomía da desgraza | Manuel Xestoso | | Foto: Aigi Boga | Cando se fala de familias, xa vén sendo un tópico repetir o inicio de Anna Karenina, aquilo de que todas as familias felices se parecen pero que
Por 20 euros ao ano recibirás dous números da revista con artigos, reportaxes, textos teatrais...