Ela, dramaturga e actriz; entre as súas pezas destacan Voaxa e Carmín (Premio Abrente de Textos Teatrais 2015) ou Na butaca. El, director e docente; as súas últimas montaxes son #camiños e Despois das ondas. Xuntos, a compañía ButacaZero.
Os libros que tendes sobre a mesa de noite.
Carrodeguas: De lo sublime de Longino, Lectura fácil de Cristina Morales e a Obra dramática de Andrea Dunbar, na tradución de Manuel Vieites para Galaxia. Eses están sobre a mesa de noite e dentro aínda teño máis, pero os que estou lendo… Son outros!
Castiñeira: Pois todos os que non lle collen a Esther… Os que estou a ler son Sapiens de Yutval Noah Harari (para tentar entender como chegamos ata aquí), Maldita Feminista de Loola Pérez e, tamén, releo a Eugenio Barba. Ademais, cada días leo as últimas dúas frases do Godot.
A vosa banda sonora destes días.
Carrodeguas: La revolución sexual de La Casa Azul, por culpa de Sol Picó. Póñoa en bucle e axúdame cos abdominais, que falta me fan…
Castiñeira: Cada día poño un pixama musical diferente. Hoxe tocou jazz: Keith Jarret, Robert Elovson, Michel Petrucciani, Sixth Street Quartet… Decide Spotify.
O último filme que vos impresionou.
C&C: 8½ (Otto e mezzo) de Federico Fellini. Foi unha experiencia [Esther] e re-experiencia [Xavier] sorprendente.
A obra de arte na que vos perderiades agora.
C&C: Temos tanta necesidade de aire que Cabo Home podería ser o mellor dos museos.
A peza que vos gustaría dirixir, compoñer, interpretar…
Carrodeguas: sempre quixen dirixir Woyzeck de Georg Büchner. Como actriz, ser a mestra de cerimonias de Cabaret é o meu soño, sen dúbida.
Castiñeira: Crear os oito primeiros compases da Aria I das Variacións Goldberg de Bach.
Unha figura histórica coa que compartir unha caña.
Carrodeguas: tomaría un algo con Kiki de Montparnasse. En realidade, creo que sempre quixen ser ela, pero esa é outra historia…
Castiñeira: saír de esmorga cos irmáns Marx.
Se non fosedes dramaturga e director, seriades…
C&C: Se puidésemos facer outra cousa, non faríamos teatro. Non compensa.
