Para que facemos teatro?
Facémolo para gustar? Para gustarnos? Por amor a el? Por fama? Por sobrevivir? Pola xente? Para transmitir unha mensaxe que doutra maneira non saberiamos? Por todo isto á vez? Ou por nada?
Nin idea.
Pódese ser ambicioso?
Non falo dunha ambición artística, claro. Iso está, supoño, ben. Pero como persoas humanas que somos… Podemos ambicionar o persoal dentro do xogo colectivo teatral? Podemos aceptar proxectos para lucimento persoal e logo, por exemplo, se o resultado non é o agardado, marchar?
Non digo que pase… pero pasa.
Hai futuro?
Dende que sei que existe o teatro levo escoitando que non hai futuro nese mundo constantemente. É como un leitmotiv que se repite con máis ou menos énfase, ás veces apoiado en datos, ás veces en sensacións, en experiencias…. Pero sempre está. O teatro digo, sempre está. Dende que se sabe, hai ritos, eventos con representacións… E xente facendo diso o seu estilo de vida. Tal vez, en ocasións, conseguindo algo de fama, algo de cartos e incluso facendo as cousas ben.
E se o mundo desaparece?
En algún momento todo vai estoupar e logo o espazo tempo comezará a comportarse coma unha goma elástica que se alonga e se contrae infinitamente. Así que si, supoño que astronomicamente temos motivos para ser escépticos.
Pero… e se o mundo non desaparece pero o capitalismo tampouco?
Teño escoitado bastante que é máis sinxelo imaxinar a fin do mundo que a fin do capitalismo. Certo. Imaxinades o mundo xirando con outro sistema económico? Complicado. Claro que máis complicado será facer o teatro nun futuro turbio, seco e tremendamente machista. O machismo e o capitalismo son un matrimonio moi ben avido que non paran de facerse notar.
Ambicionamos ter sentido entre todo isto?
É posible que de todas as preguntas que levamos, esta sexa a máis pertinente. Porque non é sinxelo loitar cada día contra miles de elementos adversos. Contra os insultos, contra os ataques, o desprezo, os empurróns e sobre todo, contra o inseguro que resulta todo.
Quen non ten ganas de se render?
Pero en cambio, aquí seguimos. Con ambición.
