Os últimos artigos de...

Iván Fernández

Iván Fernández

Actor, director, dramaturgo e profesor de teatro. Alumno da ESAD de Galicia. O meu eido profesional abrengue o teatro en moi diversos aspectos, dende a docencia con menores e adultos ao campo terapéutico, atopando o teatro como un lugar onde mellor coñecerse a un/he mesmx. Dende este aspecto, creo os obradoiros de Teatro Emocional en 2013 ou comezo a colaborar con impresións e crónicas sobre espectáculos co blog Praza Pública.
Los Remedios

Los Remedios

25 Outubro, 2021

Los Remedios é unha confrontación co pasado e unha revisión do mesmo. Sometidos a unha crianza clásica, os dous protagonistas da peza pasan de novo por episodios importantes da súa biografía, cuestionándose o pertinente dos valores e tradicións adquiridos, máis tragados que dixeridos. Impostos polo que “ten que ser” ou o “é así porque si”, porque “foi así toda a vida”, convertéronse en sentencias que afastan da reflexión e do discernimento, do que podemos entender que nos convén ou non. Sentencias que impoñen un modo de vida que se cadra, non queremos xa para nós.

Greenpiss

Greenpiss

19 Outubro, 2021

Greenpiss, de Yllana, componse dunha sucesión de sketches onde aparecen as escenas míticas do ecoloxismo moderno: a empresa que contamina o entorno natural, o exceso de plástico nos mares, a tala indiscriminada e deshumanizada, o maltrato aos animais, a dificultade de ser verdadeiramente ecoloxista nestes tempos… Todos eles, propostos cun referente humano que os fai próximos, no que todxs nos podemos recoñecer, xa que interpelan ás emocións básicas.

Todo iso a un ritmo trepidante, xa que a velocidade é característica da comedia, e ligado cunha gran profesionalidade, onde o elenco pode mesmo improvisar e xogar co público. De feito, un dos grandes momentos da peza acontece cando se convida a unha persoa do público a subir á escena e participar nunha das súas bromas. Tamén, o xogo do reciclado envolve ax espectador/x, que participa indicando onde mellor reciclar cada elemento do lixo, chegando ás mesmas contradicións que chegamos todxs nas nosas casas cando o que queres tirar é confuso de máis para saber de que está feito, onde reciclalo.

Abrazos

Los abrazos huecos

14 Outubro, 2021

Los abrazos huecos estreouse en Bos Aires no 2019 e chega a España neste 2021 marcado pola pandemia, nunha sala Ártika de Vigo aberta xa ás novas medidas de aforo. A “distancia de seguridade” non é máis ca unha metáfora da distancia que nos separa un/hxs dxs outrxs, facendo imposible a verdadeira, íntima comunicación. Esta é a teima que presenta Smith, enganchado a unha relación morta dende o comezo, demandante dunha atención que nunca vai chegar dende o outro (en masculino, xa que a relación é entre dous homes). Unha e outra vez repite a súa necesidade de comunicación, de saber que lle pasa ao seu mozo, de que lle fale, pensando que acaso así a súa relación volverá a coller azos. Atención, spoiler: non.

Gustavo del Río

Gustavo del Río: “Para min é moi importante traballar sobre a diferenza. A necesidade de contar cousas que non son visíbeis”

28 Setembro, 2021

Charlamos con Gustavo del Río (A Coruña, 1979) xusto despois da estrea na Casa da Cultura de Neda de Hugo, a nova peza d’Os Náufragos Teatro coa que continúan a explorar o universo da diversidade. Falamos con este actor, director e dramaturgo da importancia de amosar o diferente como algo “normal”, da necesidade dun teatro que fale dunha sociedade máis aberta e, en concreto, da súa contribución persoal e profesional para o colectivo LGTBIQ+.

Bones

Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones

27 Setembro, 2021

Asistimos en Any attempt will end in crushed bodies and shattered bones a unha sucesión de tentativas, de movementos que apenas se inician convértense xa en remuíños de reiteración constante, dos que xs bailarínxs xa non poden fuxir e que se acumulan na retina dx espectador/x grazas ás incesantes repeticións que dos mesmos movementos fan outrxs bailarínxs. Os remuíños van ademais acompasados polo bucle sonoro do Concerto para Clave e Corda Op. 40 de Henryk Gorécki, música que de tanto volver unha e outra vez acaba por entrar nos miolos do público e ficar aí por longo tempo, tamén repetida en bucle.

Elvedon

Elvedon

29 Xullo, 2021

A onda vén e vai, seguindo un ritmo permanente que nos leva á idea do fluír. Este é un dos conceptos que dirixe Elvedon, peza estreada no 2015 e que, por primeira vez, puidemos ver no Estado grazas ao esforzo da organización da MIT de Ribadavia. O fluír lévanos á idea da vida, un movemento no que nos vemos inseridxs dende que nacemos e ata a nosa fin. Semella que non hai moito que facer neste ir e vir continuo, mais que deixarse levar polo mesmo. Pero os seres humanos facemos algo que impide o noso fluír natural coa vida. Pelexamos con el, tentamos dobregalo, controlalo, poñémoslle canles e encoros ao tempo que sentímo-lo degoiro de volver a deixarnos levar polo natural. O ritmo vital pode ser tan poderoso, que non nos deamos conta da necesidade de pausa, de parada, de descanso.

The Mountain

The Mountain

26 Xullo, 2021

Un tanto desta maxia é o recendo que deixa a peza da Agrupación Sr. Serrano, The Mountain, que vén de presentarse na 37ª Mostra de Teatro Internacional de Ribadavia (MIT). Subir á montaña como a mítica expedición de Norton, Mallory e Irvine que tentou acadar o cumio da Terra no 1924, o Monte Everest, e na que faleceron os dous últimos cando fixeron a súa derradeira tentativa por coroar a cima.

Billy's Violence

Billy’s Violence

19 Xullo, 2021

O maxistral da montaxe de Lawers é que vai introducindo estas escenas aos poucos e, case sen decatarte, atópaste xa amoladx por unha chea de tusidos que violentan os teus oídos (e máis nos tempos COVID). Case sen decatarte, asistes en directo á prostitución dunha rapaza, que de súpeto se converte en tódalas rapazas. Case sen decatarte, Desdémona está xa morta entre as túas mans, e aínda queres máis. Entón a peza sobe a marcha e entramos na orxía. Disque unha orxía é unha reunión de persoas que cometen excesos e iso é precisamente o que estamos a ver. Tamén, que é unha das festas dedicadas a Dionisos (en Grecia) ou a Baco (en Roma). Este vínculo meta-teatral cingue a saturación de estímulos co rito. A orxía é de sangue porque este é o material máis prezado polxs deusxs, o último que o ser humano pode ofrecer. Mais a orxía é tamén de teatro e o artificio do rito aparece exposto sen pudor, unha e outra vez, como parte da ofrenda.

A contenda do río Miño

19 Xullo, 2021

A peza sobrevoa pois a historia da comunidade Galiza-Norte de Portugal, dende o intre no que se estableceu o Miño como fronteira ata as tentativas frustradas de establecer un eixo atlántico vertebrado, lonxe dos intereses espanhois. Se, por unha banda, se fai fincapé na separación, nos elementos de diferenza (“a economía, estúpido”, afirmará un dos personaxes), tamén aparecen os que nos unen, como esas xentes que miran para os veciños da outra beira, como se dun espello se tratase. E inda por riba, están os peixes, peixes que falan e cantan e nadan sen saber de fronteiras, espantados polos pescadores dun e doutro lado por igual. A metáfora está servida.

Espécies Lázaro

Espécies Lázaro

12 Xullo, 2021

Atendendo ao seu ambiente marítimo, a peza navega entre as augas da historia como navega entre os dous países que colaboran na súa produción, xa que para esta ocasión o Teatro Art’Imagem contou coa participación da compañía galega Incendiaria, establecendo así unha nova comunicación entre Portugal e Galiza. A directora e dramaturga Vanesa Sotelo escribe e dirixe unha peza que comunica moitos outros aspectos alén de países. Nas Espécies Lázaro viaxan idiomas, espazos temporais, formas de facer teatro. É por iso que, para min esta peza podería ben ser definida como un “teatro líquido” precisamente pola fluidez coa que se transmiten tódolos diferentes aspectos que compoñen a súa partitura.

Teorema

Teorema

21 Xuño, 2021

Os nosos sentidos son permanentemente excitados durante o espectáculo por unha enorme variedade de estímulos: o impacto sonoro e lumínico, o xogo coas sombras, as texturas dos materiais e a saturación visual dun espazo que fica coma unha instalación artística (tanto así que xs mesmxs xestorxs da Sala Ártika propuxeron unha viaxe física polo espazo ao público, unha vez rematada a peza). Dentro desta variedade de estímulos, o corpo do bailarín, que se move máis que baila, nunha sucesión e repetición de xestos que falan da desestruturación que procura o artista (e da súa influencia polo dramaturgo e profesor Roberto Fratini), imprimindo no seu corpo as mesmas preguntas que fixeron comezar esta viaxe: Que é a conciencia? Que é a materia? Que é a carne e cal é a súa complexidade? Como se articula na mesma a memoria?

Por favor ténteo novamente máis tarde

Por favor, ténteo novamente máis tarde

18 Xuño, 2021

AveLina Pérez e Daniel Casquero forman unha parella que xoga tanto a tensión da atracción como a da repulsión. Son, na escena, dous universos que non chegan a tocarse, pero que sempre presentan unha liña de conexión. Malia que presenten dous espazos separados, poden estar a contar o mesmo. Ou poden contar cousas diferentes, estando sentados nun mesmo sofá, que aínda así, os presenta como separados por mil quilómetros.

Solos

Solos

10 Xuño, 2021

Provisional Danza é xa unha compañía coñecida na nosa comunidade. Dirixida pola bailarina e coreógrafa madrileña Carmen Werner, as súas producións veñen aparecendo de xeito recorrente nas salas Ártika e Ensalle de Vigo, onde puidemos ver pezas como El abrazo, Quién eres, Una vez más ou De parte de ella. O selo persoal de Werner como coreógrafa marca unha liña que comunica as diferentes pezas mencionadas. Neste caso, nos Solos propostos por Provisional podemos respirar un aire semellante, mais non tan específico como nas pezas creadas por ela. Respiramos, si, un aire semellante a soidade urbana, envolta en cemento gris, mais matizada polas diferentes miradas dxs tres bailarín/xs que aparecen en escena, xa que cada un/hx delxs é x coreógrafx da súa propia peza.

Circanelo

Circanelo

27 Maio, 2021

Con Circanelo Muíño achéganos ao gran clown, que fai da súa torpeza a súa tarxeta de presentación, e do seu ánimo por “facelo todo ben” a súa traxicomedia. Así, achéganos unha sucesión de números “clásicos” (as caídas, o engancharse en lugares imprevistos, a maleta que non se move, o xogo dos contrastes e do ridículo, o chapeu que ten vida propia…) pero que non pasan de moda, e axeitadamente pasados polo estilo persoal de Fredi, que ten moito do clown triste do circo, mais bebe tamén da sofisticación cinematográfica dos personaxes creados por Charles Chaplin ou Buster Keaton.

A lingua das bolboretas Sarabela

A lingua das bolboretas

6 Maio, 2021

Con A lingua das bolboretas, Sarabela continúa unha liña de propostas baseada na adaptación ao teatro de textos narrativos, como poden ser o Ensaio sobre a cegueira de Saramago, a Viaxe a ningunha parte de Fernando Fernán Gómez, A esmorga de Blanco Amor ou O lapis do carpinteiro, do mesmo Manuel Rivas, autor tamén d’A lingua das bolboretas. É esta unha liña que converxe, porén, con outras propostas teatrais máis clásicas (Shakespeare, Cunqueiro, Lorca, Calderón) e anovadoras (Lagarce, Mrózek, Nöstlinger, Arístides Vargas), sen esquecer o teatro infantil.

Leira

Leira

3 Maio, 2021

É a través do movemento como se narra a relación que a terra ten connosco e nós coa nosa terra. A terra que se concreta na leira, ese anaco maior ou menor que herdamos dos nosos antepasados e que aparece fisicamente presentado no escenario, cun espazo cheo de terra vermella onde bailarán os intérpretes. Dende entón e ata agora, o traballo no campo ten cambiado moito, e xa non ten nada que ver co que fixeron os nosos devanceiros para sacarlle froito ao chan, co que hoxe é o traballo da labranza.

Pink Unicorns

Pink Unicorns

27 Abril, 2021

Pink Unicorns é un espectáculo inesquecíbel, impresionante e conmovedor, por moitos motivos. Se cadra, o máis importante de todos, por amosar a posibilidade de bailar cos pais que no mundo teñen sido.

Terceiro acto CDG

Terceiro acto

21 Abril, 2021

Vivimos nunha sociedade que pretende esquecer. Poñendo en valor a eterna xuventude, a beleza baseada na aparencia, a enerxía física, o que se busca é esquecer o medo: medo a envellecer, a enfermar, a morrer. Vivimos nunha sociedade que procura esquecer unha parte fundamental da vida e que polo tanto non será capaz de vivir máis que a medias.

In Between

In Between

17 Abril, 2021

O punto medio é, segundo a filosofía oriental, o punto xusto, a exacta medida entre dous extremos que provocan tensión, tirando en direccións opostas. Tan desastroso pode ser para o individuo habitar nun deses extremos, coma no outro. Porque nos extremos está o exceso.

Celestina

Celestina, la tragiclownmedia

5 Abril, 2021

Unha peza para desfrutar, tanto pola diversión que procura, como polo talento acróbata e mimético do elenco, así como pola proposta coreográfica da dirección de Javier Uriarte, na que se nota a súa experiencia como artista de circo. Mais non caian na idea de que se trata dunha peza para tódolos públicos, xa que a lubricidade da mesma Celestina orixinal tamén está presente nesta versión.

El buen hijo

El buen hijo

1 Abril, 2021

Non é nada doado achegarse a este texto e propoñer unha versión que fuxa dos clixés e dos prexuízos. A mostra que nos presenta Territorio Violeta, a través dos ollos de Cecilia Geijo (unha das creadoras de La Pitbull Teatro), é un exemplo: dende o primeiro momento ofrécensenos uns personaxes nos que sabemos (ou adiviñamos e logo certificamos) que o bo é bo e o malo, malo. Para min, esta é a maior eiva da proposta, xa que malia que se nos ofrezan os traumas dun home que non acepta o seu papel de agresor, ou a falta de coidado dunha muller, por despiste ou exceso de confianza (nela mesma, no sistema que debería tela protexido, no mesmo agresor que logo tentará violala), a peza non ofrece dobreces, non hai claroscuros nos que adiviñar as contradicións dos personaxes, nos que atopar unha dimensión humana de dúbida, pracer ou sadismo.

Recibe a túa na casa

Por 20 euros ao ano recibirás con artigos, reportaxes, textos teatrais...

Quero a Erregueté en papel!
erregueté en papelSúmate ao movemento #erreguelove!

Por só 20 euros ao ano recibirás dúas revistas coa edición de textos dramáticos

Subscribirme!

Non, grazas!