Son tempos complexos, acaso interesantes como di o outro (outra, outre, outrx). Son tempos para andar á espreita de case todo. Cando non miras a prensa por un día, xa pecharon unha cidade, cancelaron unha programación completa e subíronlle o IVE ao Kas de Laranxa. O outro día por teléfono faláronme dunha novidade do DOG […]
| Esther Carrodeguas | Hai algo máis de dez anos (ano de 2009) comecei a traballar como estatua na rúa. Era algo que sentía que tiña que facer. Tanto que, cando por fin me puxen, foi unha experiencia bastante profunda (sentín que iso era o que eu era: esa quietude). Sentín Volver. Foi unha […]
| Esther Carrodeguas | Non poucas veces as novas parecen sacadas de El Mundo Today. Acontece. E non queda máis remedio que poñer a man sobre a fronte, como a icona de wasap. Que millóns de hoteis e casas estean baleiras mentres amoreamos persoas en pavillóns, por exemplo, dá para unha viñeta. E que […]
| Esther Carrodeguas | O meu avó era pasteleiro. En Rianxo sábeo todo o mundo. Eu, antes de ser a filla de Don Enrique ou de Doña María, e moito antes de ser a directora de Airiños… sempre fun a neta d’O Dulseiro. Onte púxenme a facer arroz con leite de avea. Vellas receitas para […]
| Esther Carrodeguas | Ate o corenta de maio, etcétera. Hoxe estou triste. Durante a semana, cando me levanto sen forzas, poño La revolución sexual, de La Casa Azul, e fago abdominais. Xa así pola mañá. Atope. Para poder teletraballar. Funciona moi ben. Vinllo facer a Sol Picó, e pareceume que podía collela a […]
| Esther Carrodeguas | Dentro da burbulla todo ben, grazas. Comemos, lemos, escribimos, vemos series, sae o sol todos os días e esta semana ate pechei un bolo para agosto, facendo como que todo é normal e que en agosto vai haber teatro nos teatros e festivais #fóradacasa. Fóra da burbulla, a cousa vai […]
| Esther Carrodeguas | Hoxe fun ao supermercado. Puxen os vaqueiros. Servíanme (Esther =1 / Covid19=0). Primeiro día que saio do Cativerio: por suposto, para cazar (broma interna) Saín a Walking Death, eran as 9:00. Saín puntual para ver de atopar luvas. Porque as luvas que temos xa teñen 4 viaxes de ida e […]
| Esther Carrodeguas | O día no que se pecharon as tendas, entrou nas librarías o meu último libro: Malcriada. Unha historia de amor (Ed. Positivas). Quedou alí, parado, confinado, nos estantes. E non deixa de ser interesante a metáfora que supón para este concreto libro. O texto fala das empregadas de fogar. É […]
| Esther Carrodeguas | Un dos primeiros días de toda esta loucura David Trueba escribiu unha ben interesante reflexión en clave distópica arredor da distopía na que vivimos. Que pasaría, formulaba, se o virus non puidera atacar África por cuestións medioambientais, e todos os europeos e europeas nos arremuiñásemos -nas nosas propias fronteiras- e […]
| Esther Carrodeguas | Falo cun colega. Un colega da Facultade. Da de Xornalismo. Un colega deses que fai anos [literal] co que non falas, e de súpeto falas agora e pensas, mira ti, para algo bo tiña que servir o virus etc [como se o virus puxera o número de teléfono na túa […]
| Esther Carrodeguas | Son tempos de facer menos e pensar máis, supoño. Son tempos nos que os números contan máis que as letras e onde o humor tenta impoñerse sobre a traxedia. Eu permanezo na casa, tampouco teño moito que facer fóra, e permanezo, como unha nena boa. Miro os números. As curvas […]
Sobre as palestras de Joana Craveiro na Sala Ingrávida do Porriño. | Esther Carrodeguas | Aquel 11 de setembro eu estaba a comer mexillóns recheos cos meus compis de curro mentres caían torres do outro lado do océano, na televisión. Despois fomos todos ao Courel para gravar unha reportaxe. E chegar [alí, ao Courel] […]
En tempos de falsidade extrema agradécese [en extremo] que alguén se amose en escena tan auténtica coma Rosa Romero, quen xa dende o apelido contaxia o poderío sandador da súa presenza. O seu espectáculo [ela] é [coma o romero] un bo antídoto natural contra case todos os males que acosan o noso día a día. […]
Veño de ver unha traxedia en toda regra. Unha traxedia pero clásica. Un auténtico revival. Ademais en main-stream. Tan masivo foi o espectáculo que non hai teatro grego que chegue a tanto. Pasen e vexan se non. Os actores, todos homes, como en Grecia. Un espectáculo verbal, bastante oral, con pouca escenografía e cousas desas, […]
Marianella sobre Marianella A partir dun pequeno encontro con Marianella Moreno na MIT de Ribadavia, onde presentou Ella sobre Ella. | Esther Carrodeguas| | Foto: Rosinha Rojo / MIT Ribadavia | #slowfood Falar con Marianella dáche un aquel de esperanza na humanidade: que unha muller que xira o mundo coas súas pezas sexa tan […]
| Esther Carrodeguas | | Foto: Manuel G. Vicente | Corre veña dálle: corre, Esther, corre! Corre que chegas tarde: corre! A cabalo-en metro-en tren, corrrrrrre! Corre que mentres corres todo se perde polo camiño. Desas cousas que se perden: Estela Lloves. Coñecina en febreiro de 2018. Escenas do Cambio. A cousa prometía dende […]