in

Marta Pazos debuta na ópera con ‘Je suis narcissiste’

MartaPazos |

Marta Pazos dirixirá para o Teatro Real de Madrid a ópera Je suis narcissiste de Raquel García Tomás, con libreto de Helena Tornero, unha produción da Òpera de Butxaca i Nova Creació, en colaboración co Teatro Real, o Teatro Español de Madrid e o Teatro Lliure de Barcelona.

A nova ópera de Raquel García Tomás e Helena Tornero, encenada por Marta Pazos, apúntase á gran tradición operística bufa que, enterrada pola musicoloxía dende Rossini ata Donizetti, Verdi, Puccini, Kurt Weill ou Nino Rota, non deixou nunca de resucitar cunha sorprendente vitalidade. De feito, a ópera está concibida e escrita na tradición máis xenuína do xénero, ao xeito das comedias clásicas que se caracterizaban por ridiculizar vicios encarnados por un personaxe. Trátase, precisamente, de denunciar o delirante narcisismo que tan ben define o noso tempo, nun ton humorístico e asumindo un código que quere situarse na fronteira do xénero “ópera”, con préstamos tomados doutras formas de teatro musical.

Je suis narcissiste preséntanos unha organizadora de eventos culturais que vive cada día coma unha carreira de obstáculos que se interpoñen entre ela ea súa felicidade. Os acontecementos desbórdana e as persoas déixana mergullada nun sentimento de soidade. Parellas, mascotas, xefes, ascensoristas, artistas ou empregados de pompas fúnebres semellan moito máis interesados ​​en falar que en escoitar. Face a un caldo de cultivo tan saboroso, abonda cun desencadeante, en forma de gato morto, para que chegue o colapso emocional. Abraiada, chega á consulta dun psiquiatra que abraza todo tipo de teorías tan excéntricas coma el. Ambos viaxarán xuntos a través dunha experiencia transformadora (ou non).”

Publicidade

A ópera está construída por Helena Tornero (libreto) e Raquel García Tomás (música) en forma de gran “collage” tinxido de tons vintage que permite ironizar sobre esta galería de personaxes convertidos en clixés cheos de vitalidade, fáciles de recoñecer no noso entorno cotián con toda a súa banalidade desesperante. As referencias das creadoras foron os programas radiofónicos da década de 1950, as películas de Doris Day do Hollywood dos anos sesenta e as películas de animación de Tom e Jerry, nas que o discurso musical non ten autonomía real, mais cumpre a función explícita de subliñar cada unha das accións.

As funcións celebraranse do 6 ao 10 de marzo de 2019.

 

Marta Pazos

Marta Pazos é directora de escena, actriz e escenógrafa. É directora artística e dramaturga da compañía Voadora. Licenciada en Belas Artes pola Universidade de Barcelona na especialidade de pintura.

Comeza a dirixir no ano 2000 e desde entón asinou a posta en escena dunha veintena de espectáculos desenvolvendo o seu traballo (e a súa vida) a camiño entre Portugal e España. As súas direccións estiveron presentes en escenarios internacionais: MA scéne nationale (Francia), Festival de Almada (Portugal), FITEI (Portugal), Festival de Agosto (Mozambique), Festlip (Brasil), Capital Europeia dá Cultura-Guimarães 2012 (Portugal) e festivais nacionais: Temporada Alta, Festival de Almagro, Clásicos en Alcalá, Olmedo, Fringe Madrid, MIT Ribadavia, Escenas do Cambio…

En 2011 recibe o XV Premio de Teatro María Casares á mellor dirección converténdose na directora máis nova en recibir este galardón. En 2013 recibe novamente o Premio María Casares de dirección ao que suma outro premio María Casares como mellor escenógrafa. Recibe tamén o terceiro premio do Certamen Nacional de Directoras de Torrejón de Ardoz e o premio INDIEFEST14 como mellor actriz protagonista.

Algunhas das súas postas en escena máis relevantes son: Martes de Carnaval para o Centro Dramático Galego, Soño dunha noite de verán presentada no Centro Dramático Nacional en 2018,  Joane un proxecto sobre a idiotez para a Capital Europea da Cultura-Guimarães 2012 interpretado por un grupo de adolescentes,Tokio3 que foi finalista aos Premios Max 2013 ao Mellor Espectáculo Revelación. A ópera Barbazul a partir da obra de Béla Bartók , ou o Don Juan de Molière un proxecto sobre a liberdade e o amor na terceira idade interpretado por unha veintena de voluntarios maiores de 65 anos que presentou en Portugal, España e Francia.

En 2007 funda en Santiago de Compostela a compañía Voadora xunto ao actor Hugo Torres e o productor Jose Díaz na que desenvolve un traballo de investigación en creación escénica e dramaturxia contemporánea. Voadora conta na súa traxectoria con máis dunha decena de premios de teatro. En 2013 reciben o Premio da Crítica de Galicia.

Publicidade

 

Ficha

 

Je suis narcissiste (Ópera bufa)

Música de Raquel García-Tomás

Libreto de Helena Tornero

Dirección musicalVinicius Kattah

Dirección de escenaMarta Pazos

EscenografíaFernando Ribeiro

FigurinesAna López Cobos

IluminaciónRui Monteiro

CoreografíaGuillermo Weickert

Elenco

ClotildeElena Copons

GiovanniToni Marsol

MujerMaría Hinojosa

HombreJoan Ribalta

Publicidade
Publicidade
Redacción

Redacción

Somos a erregueté | Revista Galega de Teatro.
A única publicación periódica que ten como obxecto as artes escénicas galegas dende 1983.

Deixa unha resposta

Avatar

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

IdiotaRedrum |

Redrum estrea ‘Idiota’ no Teatro Principal de Compostela

Villalta PalabradeMuller |

Xornada de homenaxe a Luísa Villalta