llas Desertas, de ArtesaCía, pretende habitar, abrir, reencontrarse con eses terrirorios ignotos que nos habitan interiormente e que buscan saír fóra, cando nace dentro de nós esa sensación de baleiro que o material non pode encher. Illas Desertas válese das experiencias e reflexións de dous dos grandes fracasos da historia: a fallida volta ao mundo polo ecuador da aviadora Amelia Earhart, e a expedición antártica do explorador Ernest Shackleton.
Creador visual e transmedia. Roi Fernández é codirector de Artesa_Cía xunto á actriz Laura Villaverde. O último espectáculo da compañía, Illas Desertas, nace no marco das Residencias Paraíso 2018 do Colectivo RPM. Fernández ultima os detalles do seu próximo filme: Ursúas, un conglomerado de historias arredor do Camiño de Santiago, cunha mestura de estilos e […]
A conquista do inútil Nas primeiras páxinas do diario de rodaxe do filme Fitzcarraldo (1982) –publicado en castelán por Blackie Books–, o director alemán Werner Herzog plasma a febril idea que o levaría xunto ao seu equipo ao límite do artístico e do humano durante os catro anos que durou a tormentosa produción na Amazonas: […]
A viaxe (pola vida) de María Casares A vida pasada son as lembranzas gardadas, contadas e recontadas, ás veces xa mesmo algo gastadas, distortas polo paso do tempo. Tamén o son aquelas que nunca saíron do noso interior, nin a través da voz, nin como liñas de tinta sobre o papel; e todas esas […]
Seleccionáronse as propostas de Javier Martín, Cris Balboa, Ánxela Blanco, Marco Antonio Regueiro Fariña, Luz Prado, Gena Baamonde, Laura Iturralde con Montse Piñeiro, e Federico Vladimir Strate Pezdirc con Pablo Esbert Lilienfeld A organización de Residencias Paraíso deu a coñecer onte os oito proxectos de danza que recibirán apoio económico e técnico na segunda […]
O persoal é político (ou sobre como reconstruírmonos) | Roi Vidal Ponte | É o grande tema. O lugar onde a memoria colectiva se esquece de partidismos para asumir unha derrota histórica. Luis Seoane, Castelao, Blanco-Amor, Dieste. Pero sobre todo xente anónima: xente en terra de ninguén. E o teatro non sempre soubo […]
De Bergson a Madonna | Manuel Xestoso | A tradición é unha forma de memoria colectiva. E resulta curioso que unha sociedade coma a nosa, aparentemente preocupadísima pola memoria, lle preste tan pouca atención á tradición: mesmo semella que foxe dela, identificándoa cun estadio da evolución que se desexa deixar atrás ou cun deses […]