llas Desertas, de ArtesaCía, pretende habitar, abrir, reencontrarse con eses terrirorios ignotos que nos habitan interiormente e que buscan saír fóra, cando nace dentro de nós esa sensación de baleiro que o material non pode encher. Illas Desertas válese das experiencias e reflexións de dous dos grandes fracasos da historia: a fallida volta ao mundo polo ecuador da aviadora Amelia Earhart, e a expedición antártica do explorador Ernest Shackleton.
Etiqueta: Roi Fernández
No confín de… Roi Fernández
Creador visual e transmedia. Roi Fernández é codirector de Artesa_Cía xunto á actriz Laura Villaverde. O último espectáculo da compañía, Illas Desertas, nace no marco das Residencias Paraíso 2018 do Colectivo RPM. Fernández ultima os detalles do seu próximo filme: Ursúas, un conglomerado de historias arredor do Camiño de Santiago, cunha mestura de estilos e […]
Illas Desertas
A conquista do inútil Nas primeiras páxinas do diario de rodaxe do filme Fitzcarraldo (1982) –publicado en castelán por Blackie Books–, o director alemán Werner Herzog plasma a febril idea que o levaría xunto ao seu equipo ao límite do artístico e do humano durante os catro anos que durou a tormentosa produción na Amazonas: […]
Despois das ondas
A viaxe (pola vida) de María Casares A vida pasada son as lembranzas gardadas, contadas e recontadas, ás veces xa mesmo algo gastadas, distortas polo paso do tempo. Tamén o son aquelas que nunca saíron do noso interior, nin a través da voz, nin como liñas de tinta sobre o papel; e todas esas […]
Oito novos proxectos de danza nas Residencias RPM
Seleccionáronse as propostas de Javier Martín, Cris Balboa, Ánxela Blanco, Marco Antonio Regueiro Fariña, Luz Prado, Gena Baamonde, Laura Iturralde con Montse Piñeiro, e Federico Vladimir Strate Pezdirc con Pablo Esbert Lilienfeld A organización de Residencias Paraíso deu a coñecer onte os oito proxectos de danza que recibirán apoio económico e técnico na segunda […]
Balor na acción dunha cadeira
O persoal é político (ou sobre como reconstruírmonos) | Roi Vidal Ponte | É o grande tema. O lugar onde a memoria colectiva se esquece de partidismos para asumir unha derrota histórica. Luis Seoane, Castelao, Blanco-Amor, Dieste. Pero sobre todo xente anónima: xente en terra de ninguén. E o teatro non sempre soubo […]
Uvas de collón de ghalo
De Bergson a Madonna | Manuel Xestoso | A tradición é unha forma de memoria colectiva. E resulta curioso que unha sociedade coma a nosa, aparentemente preocupadísima pola memoria, lle preste tan pouca atención á tradición: mesmo semella que foxe dela, identificándoa cun estadio da evolución que se desexa deixar atrás ou cun deses […]