Os escenarios, cando menos o 20 de marzo, haberían estar ateigados de laranxas, de barrigas verdes, de espantallos, de apalpadores, de formigas, de meigas, espiñas de toxo e de tantos e tantas personaxes que poboan a nosa literatura dramática infantil, en cada unha das súas vertentes.
Unha peza que trata ao seu público, aos rapaces e rapazas de primaria, coma o que son: nenos e nenas con capacidade de pensar e imaxinar. Unha proposta sinxela na que a interpretación das actrices é o seu máximo aliciente para sentar e desfrutar.
Refutación de Robinson | Manuel Xestoso | Unha personaxe, unha muller, que vive excluída da sociedade –talvez nunha illa, talvez nunha beira agochada–, reciclando o refugallo que atopa, vivindo dos restos que desbota a sociedade da que se apartou. Podería lembrar á Suzanne de Leonard Cohen se non fose porque aquí o agónico está […]